Milan heeft een heel slechte nacht gehad, met heel veel pijn en een navenant aantal pijnstillers, en zo zijn we dan eens op de Huisartsenwachtpost op de Baudelokaai geraakt.
Gek, we wonen in een stad, maar soms waan ik me in een klein dorpje: een stel andere patiënten die ik zag buitenkomen, waren kennissen van ons, en de dokter bleek een collega van me te zijn. It’s a small world.
Het is dan toch geen wijsheidstand die Milan ambeteert (daar is hij wat te jong voor), maar een kies die volledig bedekt is door tandvlees, en er dus niet doorgeraakt. Dat, gecombineerd met een zware verkoudheid, keelpijn, gezwollen klieren… deze combination from hell geeft hem vreselijke pijn waardoor hij vannacht nauwelijks geslapen heeft. Dafalgan vervangen door Ibuprofen, en deze pijnstiller is wel zwaar genoeg om het leed een flink aantal uur te doen verdwijnen. Zodat hij toch een beetje kan recupereren.
En ondertussen hebben we de tandarts aan de lijn gehad. Woensdag kan hij gaan (tegen dan zouden de verkoudheid en de zwellingen wat geweken moeten zijn), maar als hij evenveel last blijft hebben als nu, kunnen we er maandag al tussen. Maar dan met wat extra regelingen voor school en zo. We zien wel. De opluchting is al groot, want bij slechte wijsheidstanden kreeg ik al vreselijke rillingen!
