Milan was in 2006 opnieuw de populairste jongensnaam in Vlaanderen, zo hoorde ik deze morgen op de radio, en las ik daarnet weer op de website van de krant. Hier loopt ook een Milan rond. Toentertijd (bijna 12 jaar geleden) was die naam nog ietwat van een curiosum. We werden er vaak op aangesproken, en veel mensen vonden het ook een mooie naam. Net zoals ik: ik vind het een naam met een warme en zachte klank, een naam die niet gewoon was maar ook niet te exotisch. En hij past wonderwel bij Milan. Wel gek om nu al een aantal jaar te merken dat de naam heel populair geworden is. Moest ik nu een naam moeten kiezen, ik zou het net daarom niet doen, denk ik. Maar spijt heb ik er niet van, integendeel, ik vind het nog steeds een heel mooie naam!
Janna blijft daarentegen het buitenbeentje, er zijn veel Jana’s en Janne’s, maar heel weinig Janna’s. Ergerlijk soms, want ze moet constant corrigeren, maar ja, Janna is een Janna en geen Jana of Janne. Ook haar naam past wonderwel bij haar.
Of is dat gewenning? Een vreemd psychologisch effect? Milan zou eerst Jelle geweest zijn, maar Milan is echt geen Jelle! Of beeld ik me dat in?