Het gebeurt me de laatste tijd vaak. We rijden op de E17 richting Antwerpen. En dan ergens, niet zo ver buiten Gent, passeren we aan veel groene velden, bomen, en een kasteeltje. En dan begin ik me af te vragen hoe het vroeger was. In de tijd dat dat kasteel gebouwd werd. Toen er nog geen autosnelwegen waren die dat mooie gebied doorkruisten. Geen asfaltwegen. Geen auto’s. Niks geen spullen van onze moderne tijd.
Ik vraag me dat hier thuis ook vaak af. Ons huis wordt volgend jaar 100 jaar. Hoe was het hier toen, 100 jaar geleden? Hoe zag de straat eruit? Wat voor mensen woonden hier? Ik zag onlangs een Powerpoint presentatie met oude prentkaarten van Gent. Van zo’n 100 jaar geleden. Mooi, fascinerend. Onze grootouders wisten dat. Onze grootouders hebben de 2 oorlogen meegemaakt. Onze grootouders hebben die hele omwenteling meegemaakt, van toen, naar nu. Ze waren toch enorm flexibel, om al die veranderingen te verteren, want op 100 jaar is er toch gigantisch veel veranderd.
Ach ja, ’t is voorbij. Ik ben geen verleden-mens, ik vind niet dat vroeger alles beter was, maar eens mijmeren over lang geleden, dat doe ik wel graag.