De hele dag al speelt het door mijn achterhoofd. Dat meisje van 18. Eerst vermist, dan vermoord. Urgh. Zo erg, zoals mijn meisje van 13 omschrijft. En dan zeg ik: zie je wel dat je altijd voorzichtig moet zijn hè. Maar ik ben altijd voorzichtig mama. En ik wéét dat ze altijd voorzichtig is. Maar misschien was dat meisje van 18 ook voorzichtig. En ik weet ook: ik moet mijn meisje niet teveel schrik aanpraten. Maar toch, het speelt door mijn achterhoofd. De gruwel. De nacht die haar ouders deze nacht doorgemoeten zijn. ~zucht~
