Milan gaat naar school met de bus. Een bus van school, hij wordt elke morgen om 7u (jaja, *zucht*) opgepikt, en na school ook weer thuis gedropt. En deze week liep met dat vervoer zowat alles mis wat er maar kan mislopen. Niks ergs, gelukkig, maar wel ergerlijk.
Ze hadden een nieuwe buschauffeuse, een Tsjechische die geen woord Nederlands sprak. Op zich vind ik dat daaraan al iets schort. Ze reed daarbij nog gigantisch traag. Maandag om 7u vertrokken, en om 9u pas op school. En dat terwijl we eigenlijk maar op 4km van de school wonen. ’s Avonds was hij een half uur later thuis dan normaal, om half zes ipv. vijf uur. Ik was me al lichtelijk zorgen aan het maken. Milan vol verhalen over de chauffeur die zooooo traaaaaaaag reed! En ze hadden hem dan nog voor zijn beurt afgezet!
Dinsdag en woensdag verliepen nogal vlot, met een kleine vertraging.
Donderdag dan kreeg ik om 4u een telefoontje van school: de bus had een accidentje gehad, niks ergs, wat blikschade, maar ze zouden wat later zijn. Drie kwartier later dan normaal was hij thuis. Gelukkig was ik op de hoogte. Milan wist te melden dat de chauffeuse zou vervangen worden. Ze moest door een smal gaatje, en was tegen een geparkeerde auto geschuurd.
Vandaag komt hij op tijd thuis, maar toch: vanmorgen hadden ze pech met de bus, waterpomp kapot, en ze hadden een stuk te voet gedaan. En waren grandioos te laat op school. Daar kon de buschauffeuse nu niks aan doen, maar je ziet, een ongeluk komt nooit alleen! Hopelijk volgende week beter! 🙂
Ik heb Milan gezegd er het positieve van in te zien: zo heeft hij heel wat avonturen beleefd deze week!