Zo, ’t is alweer 1 maart. Nog 21 dagen en ’t is lente. De vogeltjes fluiten al, hier en daar zie je groen en bloemetjes verschijnen. Dat geeft hoop, de winter is nu niet meteen mijn meest favoriete seizoen. En zo’n beetje zon en groen en bloemetjes helpt om al dat gruwelijke nieuws te vergeten. Je vraagt je toch af wat er in de hoofden van sommige mensen omgaat. Gruwelijke wanhoop, gruwelijke beestachtigheid. Ik kan er met mijn hersenen niet bij.
Echt rot hoe je zo iets kan doen!
De lente! I love it!…
Ik kan daar ook niet bij. Ik zat in de auto vanmorgen toen ik het op de radio hoorde. Geschift. Hopelijk komt alles goed met moeder en baby.
De mentale klap moet ook niet mis geweest zijn, het duurt wel even voor ze daarover is, vrees ik.