Milan kwam vandaag thuis van school met hoofdpijn en een algeheel mottig gevoel. Is in de zetel gaan liggen, en is in slaap gevallen. Dan moet er wel iets niet kloppen, als een jongen van 11 na school een tukje gaat doen.
Hij kloeg wel: hij had tegen de juf gezegd dat hij zich niet goed voelde, maar juf had gezegd dat zij daar niks aan kon doen.
Ik heb geprobeerd hem uit te leggen dat hoofdpijn een vervelende kwaal is, zeker als je er vaker last van hebt (hij is als zijn mama). Dat je hoofdpijn hebt, dat ziet niemand. En als je er een paar keer mee afkomt, dan word je al eens niet geloofd. Plus dat ik denk dat zijn juf het niet slecht bedoelde… dat ze hem wil leren dat je soms, als je je slecht voelt, wel eens móet voortdoen, dat het niet altijd gaat om het wat rustiger aan te doen. Hem leren van soms een beetje sterker en harder te zijn.
Of dat echt zo nodig is, daar twijfel ik aan. Daar heeft hij nog alle tijd voor, om dat te leren.
Hij is nu in ieder geval stukken beter, na een Dafalgan en wat eten en een bad. Vroeg naar bed, en hopelijk een rustige nacht en morgen weer gezond naar school!