*snik*
Maandag wilde ik eens sportief doen. Aan de werken in de Forelstraat moeten we de fiets af, en dan op het voetpad verder. Deze dagelijkse (x2) wandeling meer dan beu, dacht ik eens een eindje te fietsen op het voetpad. Maar daarvoor moet je eerst op dat voetpad geraken, met fiets en al. En dat is niet gelukt. Op één of andere manier ben ik erin geslaagd mijn grote teen klem te krijgen tussen mijn pedaal en de borduur. Gezellige schaafwond, dan maar netjes verder gestapt, en met dichtgeknepen billen van de zeer naar huis gefietst.
En mijn teen ziet er niet goed uit. De wonde een beetje ontstoken (ondanks regelmatig ontsmetten), mijn teen dik, mijn nagel doet zeer. Elke keer als ik ergens tegenbots (en dat gebeurt ontzettend veel, zo blijkt als het opvalt door de pijn) doe ik hier een dansje van de pijn.
Conclusie: ik zal in het vervolg maar gelijk een brave seut van mijn velootje stappen en te voet gaan in de Forelstraat. Als ik een mountainbike heb, kan ik me aan dit soort sportieve toeren wagen, nu niet.
*snotter*
Eerlijk is eerlijk… Om mét je fiets op het voetpad te proberen geraken moet je toch een beetje zot zijn 🙄
Wat is er mis met van de fiets stappen, het voetpad opstappen, en dan op het voetpad verder fietsen?
Oejist mee uwen teen nu?
Omdat je een stukje het voetpad op, dan weer het voetpad af, dan weer het voetpad op, dan weer het voetpad af moet, en dat gaaaaat allemaaaaaaal zo traaaaaaaaag…
Mijnen teen doet nog altijd zeer verdju 🙁
ik peins dat er iets zonder je teennagel zit dat de dokter dan een stuk van uw nagel zal moeten knippen…heb ik ook voorgehad…
niet dat ik u op voorhand al wil doen flauwvallen bij de gedachte alleen al hoor 😉
Urgh!!
Gelukkig ben ik nog nooit vanzeleven flauwgevallen, maar dit klinkt echt niet leuk 🙁
Domme die ik ben, dinsdag moest ik bij de verpleegster zijn, ik had op voorhand nog gedacht van haar er eens naar te laten kijken. Maar op het moment zelf vond ik het de moeite niet… ik hoop dat ik niet nog eens terugmoet.