Ik herken wel wat in wat i. schrijft.
Hier poetst sinds enige tijd ook een lieve en efficiënte poetsvrouw (lang leve de dienstenchèques, ik denk dat ik het hier deze week nog schreef). De vaatwasmachine kan ik niet meer missen (toen Milan nog geen 2 maand was, en Janna dus 2 jaar, begaf onze oude vaatwasmachine het nogal spectaculair – lees vonken en krrrrrr en rook – en in géén tijd stonden we in de vaatwasmachinewinkel voor een nieuwe die hier prompt geleverd werd). Ik slaag er meestal in de sleutels op het muurtje in de keuken te leggen. Mijn bankkaart was ik onlangs nog een beetje *kuch* kwijt. Mijn rekeninguitteksels zitten op chronologische volgorde in de mapjes, althans tot een jaar geleden. Ik heb meestal wel aan het avondeten gedacht voor de winkels sluiten, maar geen goesting of courage gehad om naar die winkels te gaan. Met de betalingsherinneringen valt het nogal mee, dat overkomt me eigenlijk niet vaak. Naar mijn GSM moet ik wel eens bellen.
De PC is nogal mijn redding om de chaos te beperken. De rekeningen worden op tijd betaald dankzij PC-banking, ik heb een heel goede desktop kalender gevonden die me veel dingen helpt onthouden (als ik niet te lui ben om ze erin te steken), en voor de rest… ach. Ik maak mezelf wijs dat ik vrij goed georganiseerd ben, en meestal is dat ook zo. Het is vooral luiheid, moeheid of geen goesting, en meestal een combinatie van die drie, die me beperkt in mijn georganiseerdheid. Zodat me wel eens van die dingen overkomen die ik nooit vergeet. Zoals dat van die tickets voor Coldplay, die ik gelukkig de avond vóór het concert begon te zoeken, en die ik de ochtend nadien pas vond. Paniek!
Eigenlijk ben ik vooral heel goed in ontkennen dat ik een chaoot ben. Alhoewel, terwijl ik dit schrijf: ik ben er vrij zeker van dat ik toch maar een parttime chaoot ben.
Parttime chaoot? Da’s wel een goeike 😆
Wat ben je dan de rest van de tijd?
De rest van de tijd ben ik een zeer georganiseerd mens, tiens. 😉
Een autist dus.
Ok 😎
Helft chaoot + helft georganiseerd = autist?