Of hoe FeedDemon zichzelf bij mij de nek omwringt. Ik ben heel lang heel enthousiast geweest over FeedDemon, in die mate zelfs dat ik ervoor wilde betalen, en ervoor betaald heb. Toen ging FeedDemon over naar Newsgator. Geen probleem, alles bleef hetzelfde. Een tijdje geleden werd FeedDemon dan opeens gratis. Mwah, geen probleem, goh ja, ik heb ervoor betaald, maar ik ga daar niet moeilijk over doen. Dit in tegenstelling tot vele anderen, mocht ik lezen op de weblog van FeedDemon-maker Nick Bradbury. Toen werd er geëxperimenteerd. Kwam er een reclameblokje in FeedDemon. Toen werd een gevraagd om een betalende versie (opnieuw), zonder reclameblokje. Zag ik eigelijk ook wel zitten. Toen werd er langs alle kanten gereorganiseerd bij Newsgator, en zouden ze de synchronisatie stopzetten. Waarop overgeschakeld werd naar synchronisatie via Google Reader. Mja, waarom niet. Overgeschakeld, en man man wat ging dat opeens snel. Geen eeuwigheden om te synchroniseren langs alle kanten, supersnel. Cool. Maar om te synchroniseren via Google Reader, moest je die Google Reader wel gaan instellen. Dus was ik even gepasseerd via Google Reader, en tiens, dat zag er toch wel leuk uit nu. Nog eens gepasseerd. En nog eens. En er nog eens gaan lezen. En nog eens. En raad eens? Pffffff. Ik lees nu zo goed als altijd mijn feeds via Google Reader, en FeedDemon heeft na vele jaren een heel klein beetje afgedaan bij mij. ’t Zijn toeren. Hij heeft er zelf om gevraagd, meneer Bradbury.