Van dag tot dag (10)

Eerst en vooral, bedankt allemaal voor jullie lieve reacties. Ze doen deugd.

Voor ik verderga: het onvriendelijke personeel in het ziekenhuis beperkte zich tot spoed, nu Nic op een afdeling ligt, is alles weer koek en ei. Het personeel is vriendelijk, lief en betrokken. Het is jammer, want de vorige keer hadden we een goede ervaring op spoed. Het kan wel te maken gehad hebben met een nieuwe afdeling acute zorg op de eerste verdieping die recent in gebruik genomen was, maar dan nog. Na elk verblijf ik het ziekenhuis kan je doorgeven wat je goed en minder goed vond, en dat gaat hij zeker ook doen. Zonder op de man te spelen, eerder aangeven dat het systeem van transport op de spoeddienst toch wel veel te rigide was. En ik begrijp ook wel dat het een slap koord is om op te balanceren, want die mensen maken daar wat mee, op spoed.

Wat de huisarts betreft: neen, we zijn niet tevreden. Hij reageerde te traag. Daar tegenover staat dat hij ons ook niet kent. We hebben nog steeds onze huisarts in Gent, en nu hadden we iemand nodig die snel een huisbezoek kon doen. Had onze Gentse huisarts deze situatie meegemaakt, dan had hij geweten dat er iets loos was, want hij weet dat hij meestal ook op mijn oordeel kan vertrouwen. Ik had maandag een afspraak bij onze Gentse huisarts, en we hebben afgesproken dat ik een praktijk ga zoeken waar we ons goed bij voelen, hij gaat onze dossiers overmaken en zich terugtrekken als onze huisarts. Maar hij is er nog steeds voor een tweede mening, een goed gesprek, en steun.

Ondertussen is ook één en ander duidelijker geworden. Op de dag van de opname werd nog bepaald dat het een bacteriële longontsteking was. Die zo snel rond zich heen greep, dat de bacterie al in Nic zijn bloedbaan zat. En dan wordt het tricky, want dan gaat het aan hoog tempo richting orgaanfalen en sepsis. Dat het zó gevaarlijk was, zag ik op dat moment niet.

De breedspectrumantibiotica werd al snel opgestart, en de aard van de bacterie werd vrijdagavond nog vastgesteld in een urinestaal, de “klassieke” pneumokokken. Dus werd vrijdagavond nog de behandeling met specifieke antibiotica opgestart. En sindsdien is Nic aan de beterhand.

Maar: je gezondheid gaat pijlsnel achteruit, het herstel gaat jammer genoeg zo snel niet. Het zal een proces van lange adem worden. De longarts zei dat hij niet veel later had moeten binnenkomen of hij had “kerstmis niet meer gezien”. U zegt? Ja, zo was het, hij is weer eens door het oog van de naald gekropen en de longarts is er wel ene met gevoel voor humor en een vlotte omgang met zijn patiënten.

Nic is ondertussen verhuisd van straat 49 (interne ziekten, maar ik weet begot niet wat) naar straat 47 (interne ziekten, longaandoeningen). De eerste afdeling was heel lawaaierig, zijn kamer was ook vlak bij de personeelskeuken. De huidige afdeling is rustiger. Het uitzicht is ongeveer hetzelfde. (ja, ik zoek afleiding in dat soort dingen).

Op straat 49 hoorde ik een discussie over de kerstversiering die er al was, nog voor sinterklaas. Maar iemand die het er niet mee eens was, werd vriendelijk verzocht ermee te dealen want het ging niet meer veranderen. Op straat 47 is er sinterklaas-versiering, maar ik moet zeggen dat ik de kerstlichtjes wel mis. Ik vind dat een fijn extraatje in deze (letterlijk) donkere periode. (ja, ik zoek afleiding in dat soort dingen)

De hematologe is nog steeds de coördinerende arts door de achterliggende problematiek, die natuurlijk absoluut niet vergeten wordt. Maar de longarts is nu ook intensief betrokken. (en is wel zeer geïnteresseerd in de ingewikkelde casus van mijn Meneertje Mystery Mertens).

Nic voelt zich elke ochtend wat beter, maar soms is er wel eens een stap terug ook. Gisteren had hij opeens koorts, paniekske op de afdeling. Ik vond het ook maar zorgwekkend. Maar vanmorgen was de koorts weg. De toediening van zuurstof vermindert stelselmatig, maar is nog niet verdwenen. Hij eet wel aan tafel zonder extra zuurstof, en ging gisteren ook naar een consult zonder extra zuurstof. Vanmorgen voelde hij zich “tip top” in orde, maar in de namiddag was hij toch weer afgezakt naar heel erg moe.

Vrijdag volgt het uitgestelde consult bij de chirurg voor de uitgestelde biopsie. Die is wellicht voor volgende week.

Zoals al vaker gezegd: het wordt een herstel van lange adem. Begeleid door een streepje zon hier en daar (sorry voor de schots en scheve foto).

Verwante Berichten:

• Geen verwante berichten