Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Na een paar weken met weinig foto’s, is deze week weer eens goedgevuld.
Zaterdag zijn we in Beernem, we hebben overnacht in de jachthaven waar ook een camperplaats is. Beetje hutje mutje, maar het is er rustig. Het weer is niet je dat, uiteindelijk maken we een kort wandelingetje naar een kapel die we niet vinden. De jachthaven ligt aan het kanaal Gent-Brugge.
Het is hier circus (vandaar de muziek in de verte gisteren in de vroege avond).
Na een tweede nacht in Beernem, rijden we naar het Gentse. We hebben afgesproken met de familie Fotoschuur om eens samen naar Puyenbroeck te gaan. In het doorrijden nemen we Lili en Otto mee. Kijk ze eens zitten, die brave bloedjes.
Er wordt veel gespeeld in de speeltuin. Als Oma Oma en Herman deze foto zien, krijgen ze wellicht flashbacks naar een jaar of 25 geleden.
We hebben geluk met het weer, het is zonnig en mooi. Als het begint te overtrekken, pakken we onze biezen en rijden we met Pipa naar huis. Eerst nog even in de glijbaan.
En dan is ze een even braaf bloedje als haar zus en broertje.
We eten nog samen, waarna we met z’n tweetjes naar Lokeren rijden. Daar is op de parking van het Verloren Bos plek voor campers om te staan. Het is er rustig overnachten, ’s ochtends hoor ik niet alleen 2 hanen, maar ook een koppel uilen dat heel actief naar elkaar zit te oehoeën. Ik leerde van Joeri hoe ik vrouwtje en mannetje kan onderscheiden, en hoor dat nu heel duidelijk. We maken onze plannen voor de week, en gaan nog een kort eindje wandelen. Het Verloren Bos is een stadspark met een kasteel en mooie wandelpaden.
Bij het kasteel hoort naast een koetshuis ook een ijskelder, waar nu uiteraard geen ijs meer in bewaard wordt, maar de vleermuizen een veilige plek gevonden hebben.
Het kasteel en het koetshuis kunnen gehuurd worden als jongerenverblijf.
Hier staan wij.
Wat hiervan de bedoeling is, is ons niet helemaal duidelijk. Door de perikelen van de laatste twee maanden hebben we een bijwijlen zwart gevoel voor humor ontwikkeld, Meneertje Mertens vraagt zich luidop af of dit hier klaar hangt voor iemand die het leven niet meer ziet zitten.
De Durme.
Terug naar de camper.
Yep, sedert we een airfryer hebben, lukt ook dit soort eten. Dankjewel Lies voor de stoverij. (ik had jammer genoeg geen groentjes voor erbij, en het potje appelmoes dat in de voorraadkast zat, hadden we er kort geleden uitgehaald wegens “we gaan wij dat toch niet opeten”. Typisch).
De weersvoorspellingen zien er niet echt rooskleurig uit. We besluiten naar Bassevelde te rijden, dicht bij huis met ook mogelijkheid om te lozen voor we naar huis rijden. We gaan het weer een beetje afwachten om te beslissen hoeveel keer we gaan overnachten.
Dinsdagochtend denken we in het zonnetje een heel kort wandelingetje te doen (kwartiertje heen, kwartiertje terug), maar we beslissen onderweg een lus te wandelen en zijn zo toch een uur onderweg. Het weer is heerlijk nu, we moeten ervan profiteren.
Veel platter dan hier kan je het niet hebben hè.
Landbouwstreek.
Ook hier natuurlijk kapelletjes aplenty.
En rare straatnamen en eens een paardje.
Zelfs nieuwsgierige lama’s. Of zijn het alpaca’s? Ik kan die niet uit elkaar houden.
Het weer doet ons besluiten om dinsdag naar huis te rijden. Het heeft weinig zin om in de camper te blijven als de voorspellingen er zo slecht uitzien.
Maar: woensdag is de beste dag van de week, dus maken we van de gelegenheid gebruik om een wandelingetje te maken in de Lembeekse Bossen. Na weken van “urgh ik wil niet eens denken aan de herfst, laat staan foto’s maken” krijgen de mooie kleuren mij toch in hun greep. We maken een korte boswandeling, ik wil vooral paddenstoelen fotograferen maar de oogst is mager. Zijn we al te laat? Meneertje Mertens voelt zich niet lekker, en ik ben blij dat ik maar een korte wandeling voorzien heb. Ik heb wat foto’s, we hebben onze beweging gehad en frisse boslucht gesnoven, meer moet dat niet zijn.
Ik maakte weinig foto’s met mijn telefoon, de foto’s met de Nikon ben ik aan het bewerken, en misschien moet ik het bloggen weer wat intensiever opnemen en ze hier ook delen als ze af zijn.
Donderdag zitten we de storm uit in huis. Geen zin om buiten te komen (behalve om het vuilnis buiten te zetten, de tuinstoelen in het tuinhuis te zetten en het PMD weer binnen te halen zodat de zak niet gaat rondvliegen) (allemaal de verdienste van Meneertje Mertens, daar moet ik de pluimen niet voor opstrijken).
Vrijdag is het mijn verjaardag, en bij het opstaan wachten de kaarsjes me op. Gezellig.
Ik krijg een bos bloemen, hoera! (Meneertje Mertens dacht daarbij ook aan mijn fotografeer-plannen, om weer wat meer foto’s te maken boven in mijn kamer, zo lief van hem).
’s Avonds gaan we in Gent Chinees halen, de verjaardagswensen zijn talrijk, en ik heb een fijne dag.
Hoe was jullie week?
Je ziet die kinderen genieten. Fijn dat de boswandeling positieve herfstgevoelens bracht. Alle goeds voor je nieuwe levensjaar gewenst
Dankjewel Dorothé 🙂
De herfst is in combinatie met de zon heel mooi. Ik herken de omgeving in Wachtebeke ( prachtig park daar!) en Lokeren. En de kinderen genieten mee. Proficiat met dat jaartje, eigenlijk dagje, ouder. 💐
Jullie hebben een mooie week achter de rug. Ik geniet van de kleurrijke herfst op je foto’s.
Ik heb een week met zeer zware tandpijn achter de rug, twee weken geleden. Vorige week minder. Gisteren de afwerking maar tandpijn kan weer oplaaien. Ontsteking nog goed voor een periode van een maand.
Geniet weer verder!
Je tuimelt toch wel van de ene miserie in de andere hè. Hopelijk blijft het nu wat te doen en wordt het alleen maar beter.
Wat een mooie week! En dan nog zo’n fijne verjaardag om mee af te sluiten!
Wij trotseerden de storm op een camperplaats in de buurt van Clermont-Ferrand. Dat het gezellig was 😉
Nu op weg naar Etretat met tussenstop en overnachting in Blois. 😘
al met al toch een leuke week geworden, al was het maar door de kleinkinderen en de mooie herfsttoneeltjes. Met aan het slot feest, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Dankjewel Riet 🙂
De kleurrijke herfst met een zonnetje erbij, dat vind ik ook mooi. Maar zoals het vandaag is (regen, regen en nog meer regen), dat haat ik.
Vandaag hadden we het allemaal, ondanks de zon deze namiddag vind ik het ook maar niks. Zo’n wind! En koud!
Mooi weekoverzicht weer. Ik moet ieder jaar eerst ook als het ware in de herfst groeien, voordat ik ervan kan genieten. Net toen ik zover was, sloeg het weer om naar wind en regen. Gelukkig hoef ik me thuis nog niet te vervelen, foto’s genoeg in het archief.
Gelukkig maar 🙂 Ja, dat “in de herfst moeten groeien”, zo gaat dat hier ook.
Alsnog een gelukkige verjaardag!
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Wat gek die strop… ik zou het niet prettig vinden om die tegen te komen. Het zal misschien wel als grap bedoeld zijn, maar dan nog…
Dankjewel!
Ja, vreemd hè. Als het al een grap is, een heel morbide grap. Het nut ervan ontging ons compleet eigenlijk.
Hoera nog voor je verjaardag!
En ja ja, die herfst gaat je hart nog stelen! 😉
Dankjewel Irene 🙂
De kleuren zijn mooi, maar de herfst kan me verder gestolen worden 😀 😉
Nog gefeliciteerd met je verjaardag!! En wat een lief meneertje Mertens toch, om ondanks zijn eigen zorgen zo attent te zijn!
Ja hè. Hij is een “pure zorger”, Meneertje Mertens.
💜
zo leuk van die bloemen om te fotograferen.
En uilen horen! Wow, ik denk niet dat ik er al ooit (bewust) gehoord heb. Mogelijk herken ik dat niet. Maar zo tof om dat dus bewust te horen.
Ik hoorde er voor het eerst in Quilan in Frankrijk, toen we op een oud spoorwegterrein overnachtten. En sedert corona hoor ik er in onze contreien ook vaak. Waar bomen zijn… zijn vaak uilen. Je hoort ze vaak in het schemeruur, zowel ’s ochtends als ’s avonds. En mijn schoonbroer vertelde me dat het over het algemeen koppeltjes zijn waarbij het mannetje en het vrouwtje elk hun roep hebben. Ze zijn sowieso heel herkenbaar, vind ik. Oehoooeeeee!