Donderdag is Favoriete Album dag, maar ik heb geen zin vandaag. Ik dacht aan Rumours, dat wel. Maar ik heb wel iets leuks ter vervanging.
Dit.
Mijn mond viel open toen Neil Finn begon te zingen, echt. Dit is niet zomaar een bijrolletje in een groep, dit is op het voorfront treden. Wow.
De reacties zijn niet onverdeeld positief, en ik heb zelf ook kritiek, maar toch: wow. Ik begrijp waarom hij dit niet zomaar voorbij wilde laten gaan.
En het doet me ook een beetje denken aan dit, één van mijn favoriete Finn-nummers. De intro in ieder geval, die eerste gitaarnoten.