Mijn filosofie de laatste maanden is: ik houd me in stilte bezig. Gelukkig blijft het in mijn hoofd lichtjes borrelen en bruisen van de ideeën, dus wat bezigheidstherapie is nooit veraf.
Daarnaast (let hier op de woordkeuze) probeer ik me ook te houden aan het onderdeel “stilte”, en niet teveel te vloeken op mijn naaimachine. Het moet leuk blijven. Gaat het niet goed, dan stop ik voor de rest van de dag, meestal wil dat ook wel zeggen dat het op is.
Maar hier heb ik het toch wat moeilijk gehad. Ik kreeg onlangs van Janna grappig lint, met o.a. de tekst “I almost died making this for you”, en dat was hier toch wel van toepassing. Alles wat kon misgaan, ging mis. Of niets ging goed, eigenlijk, dat is nog iets anders. Soms zijn projectjes gedoemd, en dit was er zo eentje van. Althans, de helft ervan toch.
Dus, wat was het plan. Ik was onze oude toiletzakken beu, en ik heb ook geen zin om nieuwe te kopen, én er ligt genoeg stof boven, dus ik dacht: ik maak zelf toiletzakken. Niet met toile cirée, daar had ik geen zin in. Gewoon met leuke stofjes uit mijn voorraad.
Voor de buitenkant iets zwaardere stof, voor de binnenkant gewoon katoen, en nog een ander stofje erbij voor wat afwerkingsgedoe. Ik probeer dezer dagen zo weinig mogelijk te kopen qua naaizottigheid, voor dit projectje had ik enkel strijkvlies nodig ter versteviging, wat ik liggen had was te weinig. Ik vind altijd wel een passende rits in de grote voorraad die ik ondertussen aangelegd heb, vooral met dank aan Andere Oma Nadine, die bruikbare tweedehands naaispulletjes blijft binnensteken. Ik vind dat zeer fijn, ik word altijd blij als ik zoiets kan gebruiken in mijn naaiwerk.
Dus, waar zaten we. Toiletzakken. Ha, ja. Ik dacht, ik gebruik die handleiding van Oon nog eens. Waarin ook de handleiding voor het ritszakje met flapjes zit. Niet dat ik daar al veel succes mee had, maar kom. En ik steek daar ook eens een tussenstuk in. Zodat de toiletzak 2 vakken heeft. Handig toch.
Ik dacht eerst met een toiletzak voor mij te proberen, en daarna een betere versie voor Meneertje Mertens, maar het begon er al mee dat ik me vergiste en toch eerst aan die voor Meneertje Mertens begon. En daarna ging zowat alles fout dat maar fout kon gaan. Rits verkeerd ingezet (kieken), rits niet mooi ingezet (nog groter kieken!), tussenvak klopte langs geen kanten (kieken in het kwadraat), enzoverder, enzovoort. De eerste versie kwam dus nogal moeizaam tot stand, en ik ben er niet gelukkig mee. Bruikbaar, maar kan toch veel beter. Meneertje Mertens kwam ook op het idee van er een lus aan te doen, zodat de toiletzak eventueel aan een haakje kan hangen (wel handig, met dat ie niet waterdicht is). Foto’s van deze versie heb ik niet.
Goed. Doen we. Volgende versie, zonder tussenvak maar met een zijzakje en een lusje. En deze keer kan ik er al wat beter mee lachen. Ik heb een andere handleiding gebruikt, en deze keer zijn de flapjes ook mooi. Wat me met de andere uitleg nooit lukt. Hier wel dus. En met een lus. Voila.
Buitenkant groen ribfluweel (van bij In den beer denk ik), binnenkant een mooi stofje uit de uitverkoophoek van de Modecoupon (het komt hier binnenkort nog wel eens terug). Lus en binnenzakje en flapjes in een katoentje van bij In den beer.
Waarna ik voor Meneertje Mertens ook een mooie versie maakte. Waarbij het wéér niet goed lukte met de rits, gedoemd dus, dit. Maar het kwam uiteindelijk toch nog redelijk goed. Buitenkant blauw ribfluweel (uit de coupons van In den beer), binnenkant, lus en flapjes katoen dat ik eens kreeg van Andere Oma Nadine denk ik (niet meer zeker) en binnenzakje hetzelfde als bij mijn toiletzak. En ja ik weet, eens strijken zou geen kwaad kunnen. Ze zijn ook gewoon ongelooflijk on-fotogeniek ook, die krengen. Maar ik ben er wel content mee.
Die ‘andere handleiding’ ziet mij er de moeite waard uit. Ik zoek al eeuwen naar een goede handleiding van een toilettas want eigenlijk snap ik de logica van een toilettas nog niet echt (ook kieken ?). Gisteren trouwens ook een hoop gesukkel om een simpele naad te stikken. De lusjes van de ene draad waren zichtbaar aan de andere kant. Draadspanning, dacht ik. Bleek uiteindelijk om een slecht opgewonden klosje te gaan. Was ik ook een half uur zoet(zuur) mee.
Yep, de ‘andere handleiding’ is zeer bruikbaar.
Ik snap de logica van een toiletzak eigenlijk ook nog niet. Hoe dat zit met zo’n tussenschot, ik ga dat toch eens moeten uitzoeken.
Eigenlijk zijn de verhalen van als het niet lukt veel leuker om lezen dan die over de perfectie hè. Ik vind dat in al die handleidingen en tutorials meer gesukkel en gestuntel en gepruts moet opgenomen worden. Zou me wat geruststellen als ik weer eens aan de sukkel ben. Zoet(zuur), ha. Het gepruts met klosjes is mij niet vreemd.
Absoluut waar wat die tutorials betreft… o, wat een handige, kundige, onprutsende mensen lijken deze ’tutors’ allemaal te zijn. En wij maar zwoegen en zuchten, met naalden die van de stof schieten als de naad op één mm moet en klosjes die op het meest delicate moment op zijn.
Hoi Anne, Ik zag hier in de tekst wel dat er vanalles was misgegaan, maar op de foto’s was alles toch piekfijn gelukt. Als ik mijn naaimachine gebruik is het meestal om kledij te herstellen (gaten in jeans…) of een rugnummer op een judopak te naaien. En dan breek ik telkens de naald van mijn machine. Misschien helpt deze onthulling om je eigen frustraties hierdoor was relativeren? Super veel groetjes, Ninke
Het viel nogal mee qua frustraties hoor Ninke. Ik doe dingen verkeerd, en ik probeer me daar niet aan te ergeren. Maar mijn tornmesje is soms echt wel mijn beste vriend, ook al zie je dat niet op de foto’s 🙂 Ik heb al heel veel bijgeleerd, ook qua rustig blijven en “het komt wel goed”. Alleen soms, soms…. gaat er wel erg veel fout.
Of soms… denk je op het allerlaatste: nog snel even dat, en dan is het af… en dat is ook compleet fout. Dat mag niet. Want dat gaat nog snel dat allerlaatste ook fout.
Maar meer daarover in een volgende aflevering 🙂
Dikke kussen aan iedereen daar!