Meneertje Mertens werkt voor een half jaar in Merelbeke. Na jaren met de wagen van Gent naar Anderlecht (er zijn weinig andere opties als je om 5u ’s ochtends begint te werken) en zelfs Nijvel, is dit een verademing. En vermits Meneertje Mertens in maart ook besloot een fiets aan te schaffen en wat meer beweging te nemen, wilde ik hem zo snel mogelijk met de fiets naar het werk sturen.
Hij werkt in de buurt van de Sluis in Merelbeke. Op een kilometer ongeveer van de Ghelamco Arena. Wat dus perspectieven opent om al eens na het werk een boodschap te gaan doen bij Albert Heijn.
Zelf fietste ik vorig jaar een paar keer naar de Holiday Inn aan het UZ voor een opleiding, langs een zeer onaangename weg (Ledeberg, Burggravenlaan, Corneel Heymanslaan…), om achteraf te horen dat je dat eigenlijk volledig via een autoloos fietspad kan doen.
Dat was blijven hangen, dus gingen we op zoek. Langs de Saskes (had ik nog nooit gedaan, ondanks het feit dat ik hier al meer dan 20 jaar woon), via de Franse Vaart, tiens, de Brusselsesteenweg oversteken kunnen we vermijden, via het Keizerspark dus, en vanaf daar was het meer dan duidelijk.
Dit is een zálige fietsroute, met een aantal heerlijke stukken, maar ook met een aantal stukken die heel erg voor verbetering vatbaar zijn. Zeker als je die route regelmatig om 5u ’s ochtends doet.
Maar laten we beginnen bij het begin. En laten we niet enkel de negatieve punten opsommen, maar ook de positieve.
Positief: de fietssuggestiestroken in de Aannemersstraat. Ze stinken nog een beetje, maar dat betert wel. Je hebt toch net iets minder het gevoel in de verkeersjungle te zitten. Vals veiligheidsgevoel, misschien wel, maar toch.
(je weet nog wel: klik op de foto’s voor groot formaat).
We rijden via het Scheldemoord, euh, Scheldeoord naar de Jan Delvinlaan, alwaar (negatief) de paaltjes het vlot oversteken wat belemmeren. Maar (positief) veel automobilisten hebben er de neiging te vertragen/stoppen om fietsers te laten oversteken. Gek hoe dat varieert van plaats tot plaats.
Op naar de Saskes dan. De Saskes zijn op zich helemaal positief, goed dat je daar zo het water over kan.
Negatief is dan wel weer de hoogte en het inherente gezeul met je fiets… vooral tof als er volle boodschappentassen aan hangen. En de breedte ook, voor ons niet zo erg maar als je er met bakfiets of fietskar over moet, amai!
De Saskes geven aansluiting op een zeer fijn fietspad langs het water richting Keizerspark. Aleen jammer dat er langs de andere kant bobbels ingewerkt zijn, wellicht om aan te geven op welke helft je moet rijden. Maar toch, niet echt aangenaam. Fietsers houden niet van bobbels.
Dan rijden we over een schoon brugske het Keizerspark in. Waar ik het soms pure chaos vind: wie heeft er voorrang? Is dat hier voorrang van rechts gelijk gewoon op straat? Iep! (op de foto’s, genomen op zaterdagmiddag, is het overal zeer rustig, maar op sommige plaatsen kan het echt wel druk zijn op andere momenten)
Zo rijden we schoon onder de Brusselsesteenweg door, en hoeven we die drukke weg niet te kruisen. Alleen vind ik het heel erg jammer, en dit is één van de grootste minpunten van deze drukgebruikte fietsroute, dat waar je vanop het fietspad (grind) de Fransevaart oprijdt, het er heel slecht bijligt.
Dat geeft een serieuze boenk als je op je eigen “rijvak” blijft bij het afrijden van het fietspad, en grind op zo’n drempel vind ik ook niet plezant.
Ook nu is het hier heel rustig. Maar op drukkere momenten komen er vaak auto’s vanuit de richting van de Brusselsesteenweg gevlamd, dat geeft soms gevaarlijke situaties. Er zou duidelijk moeten aangegeven worden dat hier een fietspad uitkomt.
Na de Fransevaart rijden we de B401 onderdoor, en komen we op een allerzaligst fietspad. Zo hebben we het graag: zacht rijdende asfalt, tussen het groen door.
Een eindje verder aan het water wordt het zelfs helemaal idyllisch.
We rijden verder langs de Meierij, onder de Bruggravenlaan/spoorweg en nog eens de B401, waar het pad nog mooi ligt maar het wel een beetje onderhouden zou moeten worden, de planten groeien nogal welig.
Een beetje verder stopt het asfalt, en begint een grindpad.
Allemaal tof en wel en doenbaar met de fiets, als het er een beetje OK bij ligt. Maar, en dat is het tweede zware minpunt aan deze route, niet zo tof als het er niet goed bij ligt. En dat is dus het geval.
Te doen voor een recreatief fietstochtje, maar niet zo fijn als je hier rijdt om naar het werk te gaan, of terugkeert met volle boodschappentassen. Boodschappen die dus lekker mee geklutst worden, want op sommige plekken lijkt het fietsen met de stadsfiets toch een beetje op mountainbiken.
Aan het eind kom je aan de yachting club van Merelbeke. Wil je daar naar de Ghelamco Arena, heb je de keus tussen met je fiets de trap opklauteren
of linksaf de Sluisweg op. Er is een verkeersbord dat ergens voor waarschuwt, wat zou dat toch zijn?
Hm, ik denk dat ik het weet. Wegdek in slechte staat. Dat zal het zijn!
Dan, opgelet, voorzichtig, er geldt een snelheidsbeperking van 50km/u maar men rijdt er alsof het de autostrade is, oversteken om via een vies verbindingsstukje op een fietspad te geraken, dat gezellig geprangd ligt tussen de snelweg en de pseudo-snelweg.
Maar kijk, er is een soortement klaverblad van fietspaden en een heel mooie brug die dat leed allemaal verzachten.
En zo kom je bij de Ghelamco arena, waar bedroevend weinig fietsenstallingen zijn, en overal maar dan ook overal van die irritante goten waar je met je fiets door kloinkt, al zeker met een tas vol boodschappen.
Samenvattend: een bij momenten fantastisch fietspad, een bij momenten rammelend fietspad, maar all in all toch wel fijn dat je een dikke vijf kilometer in volle stad kan fietsen zonder een auto in de buurt te zien!
Ik neem ook regelmatig die route. Afhankelijk van het type fiets kan het beter zijn om in Gent, vóór de Meierij over te steken via de Stropbrug en langs de Toemaattragel, de Warmoezeniersweg en de Hamerlandtragel de Schelde te volgen tot in Merelbeke.
Inderdaad, we reden onlangs eens langs de andere kant, en die ligt veel beter. Het zou leuk zijn moest er aan de Meierij een fietsersbrug over de Schelde komen, dachten we toen, want wij moeten toch aan die kant van de Schelde uitkomen.