Trots op mezelf, jaja, ik glim een beetje. Want ik heb er een mooi jurkje bij. Zaterdagnamiddag zat ik in zak en as (lees, liep ik slechtgezind en vloekte ik keihard) want ik kreeg het niet goed. Zondagnamiddag kreeg ik het toch nog afgewerkt.
Wat? Het beroemde en/of beruchte Burda 7828 jurkje.
Met? Een Stenzo tricot dat ik kocht bij In den Beer. Ik was er niet helemaal zeker van, ik vond het nogal fel, maar meneertje Mertens zei “mooi” en “kopen”, dus deden we dat. Ik heb er geen spijt van.
Hoe? Een beetje met schrik in het hart, zou dat wel lukken? En ja, ik ben een paar keer in de fout gegaan. Vooral door me te missen met het rechter- en linkervoorpand, dat ik per abuis 2 keer geknipt had. En waarna ik de verkeerde panden nam. Dat zag ik pas toen het te laat was. En daarna ben ik vreselijk aan het klungelen gegaan. Waardoor de verbinding tussen onder- en bovenpanden niet goed gegaan is. Ik heb het opgelost gekregen, maar helemaal goed is het niet.
Maar? Who cares! Het is draagbaar, de maat zit helemaal goed, en vooral dat laatste maakt me blij. De fouten die ik gemaakt heb, daaruit heb ik geleerd, en een volgende kleedje zal verdorie fantastisch zijn.
De toekomst? Wellicht een Burda 7828 zonder linten maar met 2 vaste voorpanden. Eentje met korte mouwen, zou ook kunnen. Een bloesje, kan ik ook eens maken. Met dit patroon valt heel veel te variëren. Vandaar dat ik zo blij ben dat de maat goed zit, want nu kan ik onbezorgd verder.
Geleerd? Veel, heel veel. Ik heb twee naaimachinelessen achter de rug bij Mertens, waar ik heel veel opgestoken heb over naaien met tricot. Lessen die ik meteen in de praktijk kon brengen. Die me veel zekerder van mijn stuk maakten.
Instant luuuurve? De tweelingnaald!
Die lag al lang in mijn doos te wachten op actie, maar ik durfde niet. Na de uitleg van donderdag bij Mertens ben ik ermee begonnen, en het was liefde op het eerste zicht.
Wat een super uitvinding is de tweelingnaald! Love, instant love!
