Ik ben die vuile, verontwaardigde, gebelgde, uit-de-hoogte, verwijtende blikken van al die huis-aan-huisventers van allerlei hier meer dan stinkende beu.
Die mensen denken dat ze de enigen zijn hè, die iets komen verkopen aan ons deur? Verzekeringen, telefoonabonnementen, elektriciteit, zeep, bloemekes, wafels, koeken, cactussen, steun voor de zieke kindjes, steun voor de zieke kindjes in het ziekenhuis, cliniclowns voor de zieke kindjes in het ziekenhuis, kaartjes, sleutelhangers, snoepjes, chocola… you name it, they sell it. Al dan niet voor het goede doel.
En dan die giftige blikken als je niets wenst te kopen. Als je zegt dat je geen geld in huis hebt. IK HAD GODVERDOMME 23 CENT IN HUIS EN IK VIND DAT GODVERDOMME OOK NIET LEUTIG! Als je zegt dat het je niet interesseert. Als je zegt dat je al iets gekocht hebt. Als je je deur gewoon dicht laat. Lees je altijd wel ergens dat die arme mensen/kinderen/verkopers/zieken/zieligaards dat wel zien dat er licht brandt of dat er beweging is of dat er mensen thuis zijn.
JA WHAT THE FUCK, WIJ WETEN DAT OOK ALLEMAAL! Maar denkt nu eens niet dat ge de enigen zijt die dingen komt verkopen. Je moet er eens op letten, als je thuis bent overdag, hoeveel keer er aangebeld wordt en hoeveel keer dat is om iets aangesmeerd te krijgen. Je kan er verdorie al je geld aan opdoen. En als je dat niet doet, welja, dan bekijken ze je met een smerige blik want je bent gierig/asociaal/kinderhater/ziekemensenhater/ziekekinderenhater.
Begrijp mij niet verkeerd hè. Ik koop af en toe ook iets. Zoals dat hoort. Af en toe. Ik ben geen ziekekinderenhater en geen gierigaard en geen asociaal. Allez, wat dat laatste betreft kan er nog discussie mogelijk zijn.
Maar, als je iets aan de deur wil verkopen, begrijp dan dat je niet de enige bent en dat niet iedereen altijd zin heeft om iets te kopen.
En nu ga ik mijn brei opnieuw opzetten want daarnet dacht ik dat het de postbode was en die is altijd rap weer weg, en ik ben in mijn garen blijven haken en er waren steken af en ik krijg die niet opnieuw op mijn naald en dan kan ik mijn uren breiwerk uit ellende helemaal uittrekken en opnieuw beginnen. Voor een “‘àç(!à”ç(! die kaartjes kwam verkopen voor de zieke kindjes in het ziekenhuis. En ik had echt maar 23 cent in huis.