Op zondagen in augustus en september ga ik graag eens naar de rommelmarkt op DOK. Ik vind het er gezellig, er staan wat bekenden, ik geniet altijd van DOK en de manier waarop verval daar mooi wordt.
Maar nu is het wel even genoeg geweest. Want, ik kon het niet laten. Ik zag een mooie kinderwagen, en ineens was het IK WIL IK WIL IK WIL.
Overleg met het thuisfront, en uiteraard dé hamvraag: waar gaan we dat zetten?
Och, we vinden wel een plaatsje. Momenteel staat hij in de gang, het eerste wat je ziet als je de voordeur opendoet. Binnenkort verhuist hij naar de slaapkamer.
Dé hamvraag volgens vele anderen: is er groot nieuws? Euh, NEEN. Wij (her)beginnen niet meer aan kinderen. Daar zijn we te oud voor. Daar hebben we hélemaal geen zin in. Niet in ’s nachts opstaan. Niet in helemaal opnieuw beginnen met pampers, fruitpap, kleuterschool, en al dat gedoe. Het is genoeg geweest.
Maar zo’n kinderwagen, daar kon ik niet aan weerstaan.
