Deze moest er natuurlijk ook nog bij.
Een tijdje geleden zette Nadine een link op mijn Facebook, zo van “Anne, dat is iets voor jou”. Op de blog Poekie wordt gevraagd knuffeltjes maken, voor zieke kindjes in het ziekenhuis.
Mijn eerste reactie was iets als “aah nee ik doe dat niet graag, knuffels haken”. Want dat is haken, vullen, dichtnaaien, afwerken met oogjes en een snoetje en vanalles en nog wat. En ik doe dat niet graag. Ik doe dat echt niet graag.
Mijn volgende reactie, 2 minuten later: “maar Nadine, ik wil ze haken, als jij ze afwerkt. Vereende krachten”. En zo hadden we meteen een deal.
Haakte ik met gekregen wol/katoen een tiental lijfjes, vulde ze en stak er oogjes in (want dat moest voor ze volledig dichtgehaakt konden worden). Haakte oortjes, een snuitje en een staartje. En zo gingen ze naar Nadine, die ze prachtig afwerkte!
Ik vond al het werk enorm de moeite waard, want ze zijn gewoon überschattig geworden. Wij hebben dat goed gedaan, Nadine en ik, al zeg ik het zelf. Ondertussen zijn de konijntjes al bij Poekie, en binnenkort gaan ze naar kindjes in het ziekenhuis.
(met dank aan Nadine voor de foto’s)
(klik voor goter formaat)