Ge kunt niet geloven hoe content ik met dit vestje ben. Ik vind het mooi, het past als gegoten, ik ben er gewoon supertrots op.
(zoals altijd, klikken op de afbeelding om te vergroten)
Eigenlijk, ter herinnering, ben ik hierom weer beginnen haken. Ik had een bolerootje, een heel mooi dingske, waar binnen de kortste keren een megagroot gat in zat, onderaan mijn arm. Toen dacht ik: tiens, ik zou dat toch zelf moeten kunnen maken. En kijk: ik kan dat zelf maken!
Patronen lezen, dat is voor mij soms moeilijker dan begrijpend lezen. Meer nog, soms is het de overtreffende trap van Dostojevski lezen. Steek zo’n patroon onder mijn neus, en ik begrijp er niets van. Dan moet ik beginnen uitzoeken, doorgronden, diep nadenken, bekijken, termen opzoeken… en stilletjes aan komt het dan. Beetje per beetje. Gewoon één lijntje met de keer, ver moet ik dan nog niet doorlezen want dan begrijp ik er nog steeds niets van. Maar stapje per stapje komt dat goed. Soms met weer eens een eind uittrekken en herbeginnen, dat ook wel ja.
Ook bij dit vestje ben ik hier en daar een stuk opnieuw begonnen. In het begin, omdat ik vreesde dat het een maatje te klein was. Terecht, nu past het perfect. Een eind verder, omdat ik de uitleg van het patroon niet echt goed begrepen had. Jaja.
Interesse? Het patroontje vind je hier. Ik heb het vrij getrouw gevolgd, alleen bij het boordje rond het vestje heb ik mijn eigen zin gedaan. In het patroon staat om de 2cm een steek, ik heb iedere keer een steek tussengelaten, omdat ik vond dat het anders teveel ging trekken. Kan ook aan mezelf liggen, misschien is om de steek hetzelfde als 2cm tussen, en kan ik de afstand van 2cm niet goed inschatten. Who knows.
In ieder geval, ik ben SUPERCONTENT, kwestie van heel duidelijk te zijn.
Fantastisch zeg!
Dankjewel 🙂