Ah, l’embarras du choix, de nouveau. Een mens moet van mening kunnen veranderen, en in de muziek gaat dat zéker op. Er is zoveel dat ik vroeger mooi vond, maar nu vreselijk vind. Om verschillende redenen. Teveel gehoord. Een later verworven emotionele lading. Mijn verstand gekregen. De wendingen die een groep achteraf zelf nam. Te grote populariteit. You name it. Een voorbeeld hiervan is Queen. Fantastisch vond ik dat, als kind. Dat clipje bij Bohemian Rhapsody, daar zaten we met open mond naar te kijken. Toen ik platen begon te kopen, zat een verzamelaar van Queen toch bij de eerste 10 platen die ik kocht of kreeg. (de eerste was Reggatta de Blanc van the Police, een keuze waar ik wel nog steeds achter kan staan, we spreken trouwens over 1979 hè). Maar nu keert mijn maag spontaan bij het horen van Queen. Veel te veel gehoord. Teveel onnozele clipjes gezien. Teveel gewauwel. Teveel mouwloze T-shirts en lichaamsbeharing. Teveel. Ik moet er niet meer van hebben. Ultieme braak-song: Radio Ga Ga. Pfhuh.
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=8dalWyLzEr0]