Er is er weer eentje jarig vandaag. 14 jaar geleden was ik aan het bevallen (8u45 is het nu), een kleine twee uur later was ze daar, Janna. Moeilijke bevalling, mooi baby’tje. Heftig baby’tje ook. “Daar ga je nog wat mee meemaken”, zei een verpleegster, en gelijk kreeg ze. Felle meid, die haar hoofdje meteen kon opheffen, die een ‘kikkersprong’ had als je ze op je buik droeg, zodat je ze altijd stevig moest vasthouden. 14 jaar geleden, het lijkt zo lang geleden, en ook zo kort. 14 jaar geleden zag ik de zon opgaan vanuit de arbeidskamer in het Sint-Vincentius, 3 november was een heel mooie dag. En zo zal die dag altijd blijven, in mijn herinneringen.
Bij deze hartelijk proficiat . Ik kom 14 jaar te laat met mijn feleicitaties maar zei men niet beter laat dan nooit?
Voilà, nu hoef ik me niet meer te schamen.
Dankjewel 🙂