Vandaag met Jens en Milan naar de zaterdagraadpleging voor wat euh, kleine probleempjes. En tjonge, daar hebben we onze portie entertainment voor vandaag ruimschoots gehad! Er zaten 4 wachtenden voor ons, en uiteindelijk hebben we anderhalf uur zitten wachten. Waarvan een goed deel opgevrolijkt door een dame die een goeie slag van de molen had. Ze heeft tegen iedereen zitten babbelen, zichzelf incluis, het hele systeem verketterd, alle andere patiënten uitgescholden, onverstaanbaar gemompeld, in het Frans gepraat, ze is naar boven geweest en heeft daar het alarm in werking gezet, is naar buiten gestoven weer naar binnen gestoven… amai. Lachwekkend moest het niet zo triestig zijn, maar mijns inziens iemand die opgestapt was uit een instelling, of gestopt was met pillen nemen, en nu behoorlijk paranoïde was. Ze is voor we aan de beurt vertrokken, en dan vraag ik me af wat ze nu doet. Op straat ronddolen? Naar huis en daar, wat dan? Behoorlijk confronterend allemaal. En een beetje angstwekkend, zo met 2 kinderen en je afvragen of dat mens niet agressief gaat worden…