Nu ik toch over mogelijks ongezonde gewoonten bezig ben: dat lezen is eigenlijk ook een manier om het piekeren weg te houden. Als ik lees, dan denk ik niet. Euhm, dat klopt niet. Dan denk ik niet over dingen waar ik over ga piekeren. En over dingen waarvan ik wakker blijf liggen. Ook daarvan vraag ik me wel eens af of het gezond is. Maar momenteel kan ik niet anders. Er is zoveel gezeik, zoveel rotzooi, zoveel gedoe, zoveel rotzakkerij, dat ik me daar liever van afsluit, en me concentreer op de dingen waar ik me wel goed bij voel. Laat ze maar. Het voelt soms aan als een soort onthechting. Soms voelt het aan als oppervlakkigheid. Soms voelt het aan als niet ik. Soms weet ik niet of het wel goed is. Maar nu moet het maar even zo, tot de dingen wat meer op hun plooi vallen.