Milan is thuis vandaag, een facultatieve verlofdag. Deze voormiddag alleen thuisgebleven, en om kwart na één was hij enthousiast dat ik weer thuis was, want hij had me toch een beetje gemist.
Ik heb me in de zetel geïnstalleerd met de laptop, en Milan heeft zich bij mij geïnstalleerd met zijn autootjes. Zijn CD-speler staat hier ook, en hij ging luisteren met de hoofdtelefoon op, omdat het iets was wat ik niet graag hoorde. Waarop we dan overeengekomen zijn dat het wel gemakkelijker zou zijn dat we samen naar iets zouden luisteren (in de grote stereo) wat we allebei graag horen.
En dat is Aenima van Tool geworden. Iets waar ik vroeger veel naar luisterde, maar de laatste tijd luister ik eigenlijk niet veel muziek meer. En sedert Tool opstaat, zie ik hem twijfelen tussen spelen en luisteren. Regelmatig stopt hij met spelen om aandachtig te luisteren, en af en toe herkent hij een echo uit het verleden. Tool staat hem heel erg aan, ’t jongetje heeft al langer een vreemde muzieksmaak voor een kind van zijn leeftijd, met heavy heavier heaviest op kop 🙂