Hoe gaat het nu, de laatste dagen/week/weken. Een vraag die ik vaak krijg. Het is hier stilletjes op mijn blog, en dat zegt genoeg. Nobutterfly schreef het heel raak in de commentaren: “we zien je hier op je best”. En als er niet veel goeds te vinden is, dan hou ik mijn mond. Ik vind …
Deze week ging ik naar mijn huisarts om mijn ziekenverlof te bespreken. In de groepspraktijk waar ik al heel lang ga (25 jaar ondertussen, oink). Soms denk ik dat mijn lijf al maanden seinen uitstuurde dat er iets fout was, en dat ik daar onbewust op reageerde. Zoals mijn terugkeer naar mijn vaste huisarts. De …
Laat ik jullie maar eens meegenieten van een dagje ziekenhuis (*). Een dag die ik er moest doorbrengen omdat ik een punctie van de ruggenwervel met tumor moest ondergaan. Om 7u moest ik ter plekke zijn, nuchter. Om 6u30 zijn we thuis vertrokken, en om 6u45 zaten we in de wachtzaal om in te checken. …
We zijn weer vertrokken, het is de warmste week, Music for Life op Studio Brussel. Wie me een beetje kent, weet dat ik me wentel in de sfeer van Music for Life. Ik vind het heerlijk, die warmte tijdens de donkerste dagen van het jaar, en ik nestel me met veel liefde voor de TV. (als …
Dinsdag moesten we in het UZ Gent zijn voor een PET-scan. Ik zag er vreselijk tegenop, niet voor de scan zelf, maar voor de logistiek. In het UZ geraken, vinden waar we zijn moesten… dat soort dingen. En het draaide uit op wat ik een beetje verwacht had: stressen, spurten, zoeken, panikeren, vinden. Net op …
Ik ga momenteel niet werken, maar ik probeer ook hier niet hele dagen op mijn gat te zitten. Dat doet al genoeg pijn. Dus heb ik me voorgenomen regelmatig wat te naaien. Ik moet me soms wel forceren om aan de slag te gaan, maar bezig zijn, is toch beter. En resultaat zien, geeft voldoening. …
Ik ging gisteren naar het ziekenhuis in de verwachting buiten te komen met een behandelingsplan, maar dat draaide toch weer anders uit. Blijkbaar weet je nooit wat je kan verwachten, en moet je altijd voorbereid zijn op het onverwachte. Elke kanker is anders, niets is standaard, daar komt het toch op neer. Dus. Ik denk …
Het doet me er een beetje aan denken, deze dagen, aan het duivennieuws van vroeger. Wachten, in spanning. Quiévrain, wachten. (klik!) En dat wachten gaat met wisselend gemoed. Soms zie ik het allemaal wel zitten, en denk ik: volgende week stuurt ze me terug naar mijn werk. Andere momenten zie ik alle mogelijke doemscenario’s voor …
De MRI scan gisteren was niet fijn, en de realist in mij hield er rekening mee dat het resultaat ook niet fijn zou zijn. En dat is het ook niet. Midden in mijn ruggengraat zit een wervel waar ook tumorcellen aanwezig zijn. En dat is uiteraard geen goed nieuws. Voorlopig zijn de plannen: de operatie …
Vermits nogal veel mensen zitten te wachten op nieuws, ga ik mijn blog echt wel gebruiken als communicatiekanaal als er nieuws is. Bij deze dus. Vandaag was er bespreking bij de gynaecologe van de uitslagen van de batterij testen die dinsdag werden uitgevoerd. Bloeduitslag was bijna volledig OK (behalve dat de tumormarkers lichtjes hoger waren), longfoto …
Misschien is het geen slecht idee om hier wat verhaaltjes te vertellen over ziek zijn en zo. Nu ik me nog niet echt ziek voel, lijkt het me wel een goed idee. Misschien denk ik daar over een maand gans anders over. Maar dan laat ik het idee gewoon vallen, het is mijn eigen koninkrijk …
Hoe snel kan het gaan. Zondagavond merk ik dat er een grote bobbel zit aan de zijkant van mijn linkerborst. Dinsdagnamiddag weet ik dat het een gezwel is en dat er kwaadaardige cellen aangetroffen zijn, woensdagnamiddag weet ik dat ik op 8 december geopereerd word. Kanker. Ik. Echt? Ik? Waarom ik? Hebben we nog niet …
