Een fijne maar toch ook strijdbare eerste mei gewenst! Ik kan u vertellen dat ik een rooie ben en blijf, ha. Ik twijfelde wat, de laatste tijd, maar ondertussen denk ik dat ik toch maar bij mijn rood signatuur blijf. Als het dan gaat om stemmen bedoel ik dan, want mijn overtuiging zal wel altijd rood blijven. Ik twijfelde. Ik twijfel nog steeds. Maar ik keek wat rond, en ben weinig overtuigd van de alternatieven. Dus ja.

Maar kom, genoeg politiek. Ik zal u eens wat van mijn noeste handenarbeid van de laatste weken tonen. Ik had al een tijd goesting om shirtjes met korte mouwen te maken om mee te slapen. Ik deed dat eerder al, maar gebruik leerde me dat mijn stoffenkeuze niet altijd even goed was. En al doende leert men, niewaar. Nu heb ik in mijn schuif heel veel katoentricotjes liggen, eigenlijk voor mijn shop. Maar mijn shop ligt stil. Dus gebruik ik maar wat voor mezelf. En ging ik aan de slag.

Janna fluisterde me eerder al het idee in om eens zakjes te naaien op die babybroekjes. Dat is mooi, dat is leuk. Dus dacht ik, ik ga alvast wat oefenen, en naai zakjes op mijn shirtjes. En zo kwamen er een aantal van onder mijn machine(s):

Ik gebruikte opnieuw het Deer & Doe Plantain patroon.

Terwijl ik zat te kletsen met Milan zijn vriendin Sara, vroeg ik me af of ik zo nog een shirtje kon maken met zebraatjes of nijlpaardjes. Waarop Sara met het idee kwam, een zwart shirtje met een zakje op met een zebraatje of nijlpaardje. Ha! Fijn idee. Dus kwam er zo’n shirtje.

Ik was er zo tevreden van, dat ik zo’n shortje maakte voor erbij ook. Ik nam het patroon van de BurdaStyle yoga pants die ik vorig jaar maakte (en gebruik als pyjamabroek die zalig zit en een favoriet geworden is), en maakte daar een short van. En gezien ik 10 kilo minder weeg dan vorige zomer, mocht ik die een maatje kleiner maken ook. Heel tevreden van het resultaat:

Zal allemaal goed van pas komen in het ziekenhuis deze zomer.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

1 reactie

Zeg het eens?