Satur9Vanmorgen stond een wenende Janna beneden. En geloof me, wenen doet zij niet vaak meer. Ze had pijn, ze kon haar hoofd bijna niet meer draaien en haar arm niet meer opheffen van de pijn, na een luide krak in haar nek toen ze opstond. Huilen van de pijn deed ze, en bleef ze doen. Dan maar besloten om nóg een bezoekje aan de groepspraktijk te brengen. Resultaat: een ontstoken monnikskapspier, heel erg pijnlijk maar kan weinig kwaad. Pijnstillers nemen, warm houden, proberen te ontspannen en in beweging te blijven. En morgen zou het al veel beter moeten zijn.
Who’s next in ons ziekenhuis hier?
