Satur9
Dagen als vandaag zijn een boost voor mijn zelfvertrouwen. Maak ik een jurkje op een halve dag (in de praktijk wat langer, omdat ik tussendoor rondlummel, eet, de fietsenmaker ontvang, de postbus leegmaak, met zoon converseer, enzovoort), en daar ben ik blij om.
Ik heb zo’n beetje mijn draai gevonden: vrijdag is naaidag, en dan heb ik graag een projectje af. Daarvoor moet ik in de week wel wat voorbereiden: een patroontje zoeken, indien nodig een patroon overtekenen, of een stuk van een patroon zoals in dit geval, stof knippen. Daar besteed ik op eerdere ochtenden een paar uurtjes aan. Zodat ik op vrijdag echt aan de slag kan.
Soms lukt dat niet al te goed: ik kijk een hele week uit naar die naaidag, maar dan sukkel ik ’s morgens bijna in slaap en val ik omver van de vaak, heb ik zin om naar iets te kijken, om een spelletje te spelen, om rond te hangen… heel raar is dat. Maar eenmaal ik eraan begin, komt de goesting meestal wel.
Met wat geluk (lees: als ik geen stommiteiten uithaal) krijg ik het project van de dag af, en anders kan ik in het weekeinde nog verder doen. Is het af, dan kan ik al beginnen denken over het volgende.
(Ik heb -tussen haakjes- besloten dat ik bij BoHo “naailessen” ga volgen. Het is te zeggen, Open Atelier. Hun formule staat me aan, het hoeft niet persé ’s avonds, je kan zelf bepalen wanneer en wat, op de site ziet het er best wel gezellig uit, en het is nog vlakbij huis en al helemaal vlakbij het werk ook. Ik denk dat ik me onder hun toeziend oog eens ga wagen aan een herenhemd.)
Terug naar het kleedje. Dezer dagen vis ik zo ongeveer “at random” een lap stof uit mijn schuif (at random in die zin dat ik er wel zin in moet hebben, het moet iets zijn wat me aanstaat). Deze keer was dat 2 meter donkergrijze tricot van bij stoffen.net. Zo van die heel klassieke antracietkleurige T-shirtstof. Heel mooie kwaliteit.
Mijn eerste gedacht was dat Lies dit misschien wel mooi zou vinden, om een kleedje van te maken. En inderdaad, ze zag dat meteen zitten. Hetzelfde kleedje als ik eerder voor haar (en voor mij, en voor Janna) maakte. Ik zou het ondertussen zowat met mijn ogen dicht moeten kunnen maken. Met het verzoek om langere mouwen te maken, en het kleedje iets, niet veel, korter te maken. En het mocht kleiner zijn dan de vorige keer.
Dus gebruikte ik een maat 42 die ik eerder overtekende, en tekende er de lange mouwen bij. Voor het gemak: de mouwen mochten korter zijn en werden zo ongeveer 3/4 mouwen.
De tweelingnaald laat ik al een tijdje in de kast, ik heb er een beetje teveel ruzie mee (draden die in elkaar klitten). Hier werkte ik de zomen af met een grote zigzagsteek, ook mooi vind ik.
Ik heb helemaal mijn draai gevonden met dat kleed, en steek het dus ook snel en foutloos in elkaar. Ik ben er alvast tevreden van, hopelijk de juffer ook!
Het schoon colliertje is natuurlijk weer van bij deBATjes!
En nog 2 foto’s met de juffer in het helemaal goedgekeurde kleedje:
Schoon model heb jij daar seg!
En een schoon kleedje 🙂