Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. Soms eens een foto met de Nikon of Canon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.

Nauwelijks te geloven als je hoort hoe het weer nu tekeer gaat, maar vorige zondag was het nog mooi weer. Ik ging een kort eindje fietsen, maar maakte weinig foto’s. Dit veld begonia’s (ja? geraniums? oh man ik ben erg als het om planten en dieren gaat) moet op de foto, nog een broodnodig beetje felgekleurde bloemen voor het grijs keihard toeslaat.

20200920_100803

Zondag. Obligaat. Maar wat was dat een prachtige zonsondergang boven Parijs zeg. En ik werd helemaal lyrisch van Urán die enthousiast met zijn armen zwaaide bij de passage door het Louvre.

20200920_193355

Yep. Zaterdag was verbijsterend, zondag stond een jongske op het podium. Schitterend vond ik het allemaal. Zielig wel voor Roglic, dat ook.

20200920_194330

Eerder de week ervoor kreeg ik een pakje met goodies van een Amerikaanse vriendin. Zij heeft me door. Ja, the journey is belangrijker dan de plek waar je naartoe wil. Voor mij geldt dat voor de Tour ook. Ik vind Parijs altijd zo’n anticlimax, daarna blijf ik verweesd en triest achter. Alhoewel dit seizoen echt wel atypisch is.

20200918_131650 (1)

Dinsdagochtend leek de laatste dag met geschikt weer om te fietsen. Er was echter mist, en die mist was hardnekkig. Rond 10u dacht ik wat blauwe schijn te zien en maakte ik me klaar om te vertrekken.

Maar: de mist weigerde op te trekken. Jaagpad aan de Schelde.

20200922_102802

En bleef weigeren op te trekken. Een veld in Laarne.

20200922_111002

En blééf maar weigeren op te trekken. Een veld in Lochristi.

20200922_112425 (1)

Uiteindelijk klaarde het een vijftal kilometer voor mijn thuiskomst uit.

In de namiddag ging ik een paar uur bij dit grappige kindje zitten terwijl haar mama een fotoshoot ging doen. Het fietsritje naar daar was wel meer dan zalig, in het zonnetje dat er nu helemaal doorgekomen was. Wellicht het laatste fietsritje van het jaar in korte mouwen.

20200922_140131-COLLAGE

Ze kan héél flink spelen.

20200922_140253

Ze kan ook héél serieus kijken met haar blauwe knikkers.

20200922_144827

En dat hè, dat was het voor deze week. Van de rest van de week zijn er geen bruikbare foto’s meer.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

24 reacties

    1. Inderdaad! En ik moest mijn bril afzetten want die sloeg helemaal aan!
      Aan die schattige blauwe kijkers kon ik me achteraf heerlijk verwarmen. Ze geniet ook nog zo van lekker schootje zitten, heerlijk 🙂

  1. Dinsdag trok de mist aan de kust al ’s middags op. ’s Avonds genoot ik van een magische zonsondergang, zoals je mogelijks al hebt gelezen. (De laatste dit jaar? I hope not.)
    De mistige foto’s hebben wel iets mystieks over zich, vind ik. In dat opzicht was je uitje dan toch een voltreffer.

    1. En ik heb mijn hartje opgehaald aan koers kijken! (en ondertussen veel verder gedaan aan mijn kruissteekwerkje)
      Dankjewel! Mist kan ook wel eens mooi zijn. Maar het was verdorie koud op de fiets! 🙂

Zeg het eens?