Satur9Vrijdag 6 juli
Vandaag mogen we om 17u de mobilhome oppikken bij DD Mobilhomes. We staan vroeg op, want we hebben nog veel te doen. Het meeste gerief staat al klaar, vandaag moeten we onze lijstjes nog eens overlopen voor de spullen die we nog niet konden wegsteken. 2 uur later zijn we klaar. Oeps. Wat gaan we nu met die lange dag doen?
We houden ons nog wat in stilte bezig, en laden dan de eerste keer de auto om naar Wondelgem te rijden. Om 17u de mobilhome oppikken in Heestert, wil zeggen rond 18u30 à 19u thuis, als het betalend parkeren bijna voorbij is. We zijn een beetje bang dat we geen plaats meer gaan hebben voor ons huis, en hebben dus maar besloten om al ons gerief naar mijn ma en Herman te brengen, en daar vanavond in te laden. We rijden dus een eerste keer over en weer.
Daarna is het wachten op de mannen van de Geveltuinbrigade, die nogal ongelegen een paar tegels willen komen uitbreken voor ons aangevraagde en goedgekeurde geveltuintje. Ze zijn later dan we gedacht hadden, en ondertussen beginnen we de auto voor een tweede keer in te laden. Alles kan er in, behalve ons eten. Dat nemen we dan maar mee naar Heestert, om het daar meteen in de koelkast in de camper te steken. Om 15u45 is Herman daar om ons naar Heestert te brengen. Het is druk in en rond Gent en eigenlijk gewoon overal, ook in de West-Vlaanders.
We nemen de camper vlot in ontvangst, en rijden welgemutst het terrein van DD Mobilhomes af.
Onze vakantie is nu écht begonnen!
We rijden door het drukke verkeer naar Wondelgem, waar we op een uur of twee onze spullen inladen. Meneertje Mertens doet de fietsen en de rest van de bergruimte, ik steek alles binnen weg. Nog niet zoals het definitief zal zijn, maar gewoon zodat we zonder ongelukken en schuivend gerief naar Geraardsbergen kunnen rijden.
Een beetje na 20u vertrekken we, vroeger dan ik verwacht had. Wat wordt het landschap al snel mooi. En ook de namen van de dorpen worden mooi, we passeren plaatsen waar we nog nooit van gehoord hebben. Hemelveerdegem, mooi toch. We zouden daar wel willen wonen, alleen al voor de naam van het dorp. Waar woon je? In de Zonnebloemstraat in Hemelveerdegem. Zalig. We rijden langs Geraardsbergen naar Atembeke, en belanden daar al vrij snel op het parcours. Ik had een plaats aangeduid waar we vorige zomer gestaan hadden om te supporteren voor de Binckbank tour. We rijden de Bosberg over, waar (zoals ook al gemeld door mijn ma en Herman) al veel campers op de top staan. Daar staan wij niet echt graag bij, veel te druk.
Mijn voorziene plaatsje klopt niet helemaal, waar we vorig jaar stonden, behoort niet meer tot het parcours. We rijden verder het parcours af, zien hier en daar een geschikt plekje maar rijden toch nog wat verder, tot we voor een sporthal een paar campers zien staan. Dat wordt het, het ziet er rustig uit, maar we staan toch niet moederziel alleen, en zo heb ik het graag. We staan in Galmaarden. We eten een boterhammetje, potteren nog wat rond, kijken naar een mooie zonsondergang, en kruipen moe maar tevree in ons bed.
Zaterdag 7 juli
Ik lig wakker en kijk naar de mooie hemel en lees nog wat, tot de behoefte aan koffie te groot wordt en ik Meneertje Mertens wakker pook. Die eerste kop koffie op bed is zalig.
Meneertje Mertens gaat een eindje fietsen rond Galmaarden. Hij komt een beetje puffend terug, het waren nogal veel hoogtemeters. Maar het was wel mooi en hij is blij dat hij het gedaan heeft. Ik ben vooral blij dat ik niet mee geweest ben, ik zou nog al een eindje gezaagd hebben. We brengen onze dag op het gemakje door en kijken regelmatig eens naar elkaar: het is vakantie! We hebben echt dat vakantiegevoel: mooi weer, stoeltjes buiten, niks moet, vakantie.
Ik maak ’s middags eten klaar van onze meegebrachte voorraad, en we kijken voor het eerst naar de publiciteitskaravaan. Als de renners passeren, verwachten we “allez Greg” te kunnen roepen, maar Greg is al niet meer te zien.
Als het circus gepasseerd is, kijken we op ons gemakje de rit uit op TV, ruimen ons gerief op en vertrekken richting Frankrijk. Door onderkomen dorpjes, door Mons, en daarna rijden we de grens over. Bonjour la France!
We rijden naar een camperplaats in Hautmont, waarvan de Campercontact app zegt dat we elektriciteit zouden moeten hebben. Deze camperplaats ligt bij de jachthaven van Hautmont, aanmelden bij de “capitainerie”. Vinden we altijd plezant. Ietske minder plezant is dat het ons niet duidelijk is waar we moeten zijn, maar dat het heel duidelijk is dat er een soort autorally aan de gang is, de boel daar volstaat en er geen plaats is voor ons. En ook vooruitzicht op veel lawaai. Goed. Dan zoeken we iets anders.
We rijden door naar een camperplaats in Boussois. We rijden langs Maubeuge en vinden dat toch maar een grimmige stad. Boussois ziet er wat vriendelijker uit, en de camperplaats is mooi gelegen, maar staat stampvol. Zucht. Opnieuw op zoek naar een camperplaats. Veel zijn er hier niet, en ze zijn allemaal klein. het idee om op een dorpsplein te overnachten, trekt ons hier helemaal niet aan, de sfeer is hier te onaangenaam. Een uitgebrande auto zien staan, is toch niet echt bemoedigend.
Uiteindelijk opteren we voor een camperplaats met 8 plaatsen in Avesnelles. Geen elektriciteit, maar dat moet dan maar. 30 kilometer rijden, moe en honger, maar het gaat gelukkig vlot. En nog gelukkiger is er plaats.
Meneertje Mertens ziet dat er toch elektriciteit moet zijn, en stelt voor dat we eens gaan informeren in het restaurant. We gaan er iets drinken, er wordt natuurlijk ongelukkig gekeken dat we geen maaltijd nemen (we hebben al gegeten jongens), maar goed, we kunnen ons wat vergapen aan de plaatselijke marginaliteit en vernemen waar we kunnen aansluiten voor elekriek. “Bij het gebouwtje van het sanitair”, zegt de madame. Uhuh. Het ziet er proper uit.
We eten nog wat fruit, kijken naar Vive le Vélo, en kruipen in bed. Er is lawaai bij het restaurant, maar ik hoop dat de mensen (met kinderen) snel naar huis zullen gaan. IJdele hoop en wishful thinking en al, het evolueert daar naar een feestje dat luider en luider wordt met gezang en geroep, en dat pas rond 2u ’s nachts eindigt.
Hihi, Hemelveerdegem 🙂 Vroeger nog regelmatig gepasseerd op fietstochten, het is inderdaad een naam die je er doet willen wonen. Je hebt daar in de buurt nog speciale namen, zij het eerder grappig dan poëtisch met o.a. Zarlardinge en Goeferdinge 🙂
God ja, Zarlardinge, had ik nog nooit gehoord, kwamen we tegen tijdens het fietsweekend van Kom op tegen kanker. Daar verstuik je je tong op!
Erwetegem, da’s een gekende maar altijd leuke 🙂