Satur9
Een tijdje geleden las ik op de blog van MaMarieke over een creatieve naaiuitdaging. Ik zat in een stevige naai-dip, had mijn machines de 2 maanden ervoor nauwelijks aangeraakt. Ik was net weer een heel klein beetje begonnen, en het leek me wel een idee om me in te schrijven en eens een uitdaging aan te gaan.
Het idee was: je wordt gekoppeld aan een naai-maatje, en dat nieuwe naai-maatje kiest voor jou twee criteria uit waaraan het naaiwerkje dat je maakt voor de uitdaging, moet voldoen. De organisatrices, MaMarieke en Stoffenfeest, bedenken er nog een derde voorwaarde bij. Leek me wel wat.
Ik schreef me (met wat gestuntel op de telefoon) in, en werd na een weekje wachten gekoppeld aan Mia, een 58-jarige verpleegkundige uit Oostende, met 3 kleinkindjes en een pak naaiervaring. We begonnen wat te kletsen op Messenger en ik moet zeggen: dat klikte behoorlijk goed. Ik vroeg haar wat foto’s door te sturen van de dingen die ze maakt, zij keek wat rond bij mij, en we bedachten uitdagingen voor elkaar. Die uitdagingen moesten redelijk algemeen zijn, zodat we er toch een beetje alle kanten mee op konden. Ik zag bij Mia heel veel kleertjes voor haar kleinkindjes passeren, en vooral veel tricot. Mooie dingen, trouwens, ik vond wat ik zag heel, heel erg mooi. Het viel me op dat ze weinig voor zichzelf maakt, dus zag daar meteen de uitdaging voor haar. Maak iets voor jezelf, in een fleurig katoentje. Ze kreeg de extra uitdaging toegemeten om paspel in haar naaiwerk te verwerken.
Deze week mogen we onze creaties tonen, en ik mag Mia haar creatie ook hier delen.
Mia koos een leuk en fleurig katoentje (eerste criterium).
Omdat ze niet echt gewoon is om iets voor zichzelf te maken in katoen, werd er uitgebreid gezocht naar een patroontje. Het werd uiteindelijk een patroontje uit de Knip van juni 2018, eigenlijk een combinatie van een bloesje en een kleedje. (criterium 2)
Net als bij mij liep het naaiproces niet helemaal van een leien dakje. De eerste versie van het kleedje was nogal ontgoochelend, te wijd, een beetje als een slaapkleed, of erger nog, een tent. Er werd uitgebreid overlegd tussen ons, de dochter werd erbij gehaald voor extra advies, en het kleedje werd meegenomen naar de naailes. Over één ding waren we het alvast allemaal eens: er moesten figuurnaden in. Achteraan, en eventueel vooraan.
Dat plan werd ook uitgevoerd, er kwamen figuurnaden in achteraan. Maar toen was het kleedje nog te wijd, en de figuurnaden pasten niet. Waarna een naaicollega met de ultieme tip kwam: een band met knoop in. Dat was het, en zo zat het kleedje wel mooi en flatteerde het echt.
Ook de mouwen waren niet meteen wat ze moesten zijn, ook die werden eens uitgehaald en opnieuw gedaan. Ja, het is een naaiuitdaging, en we willen dat het in orde is! En liefst van al met een draagbaar en bruikbaar resultaat.
De rode paspel zorgt voor een extra kleuraccent. (criterium 3)
En dan, het resultaat. En óf het draagbaar en bruikbaar is, het is meer dan dat, het is heel erg mooi, en het flatteert heel erg. Een leuk zomerkleedje erbij in de garderobe!
Het idee van de band en de knoop maakt dat het kleedje mooi valt.
En een rood vestje erbij maakt het helemaal af!
Dan is het mijnen toer. Ik kreeg van Mia de uitdagingen gebruik een rits, en gebruik restjes. Als extra uitdaging werd me opgedragen een gebruiksvoorwerp te maken.
Al snel dacht ik aan een soort “portefeuille”. Iets wat al lang op mijn verlanglijstje stond. Een grote portefeuille, meer richting “clutch”, waar ik vanalles in kwijt kan, ook mijn telefoon. En kaarten, en cash geld indien nodig. Alles tesamen in 1 toestand. Ik belandde op Etsy waar ik het patroon voor de Flip Clutch Wallet van Spencer Ogg Sewing Patterns kocht. Dat was het criterium “gebruiksvoorwerp”.
Uit mijn stoffenvoorraad viste ik matchende stofjes. Ik wist wat ik wilde voor de buitenkant, de overschot van een stofje dat ik ooit overnam van Patricia van Nobutterfly, dat ik eerder al gebruikte voor een kleedje. Voor de binnenkant ging ik voor een stofje dat via Janna haar schoonmama in mijn voorraad belandde. Een niet al te grote, tweedehands lap, die wat mij betreft dus voor een restje kon doorgaan. Een tweede criterium afgevinkt.
Ik bestelde nog wat benodigdheden bij Veritas (magneetsluiting, en ha, ritsen! derde criterium ook in orde!). Ik had wel een rits, maar ik twijfelde er nog over, omdat het zo’n mooie lange was, en ik er een groot stuk zou moeten afknippen. Toen ik alles bij elkaar had, en het patroon geprint, uitgeknipt en geplakt was, kon ik beginnen naaien. Dat waren wel veel patroonstukken!
Ik leerde weer vanalles bij, zoals magneetsluitingen bevestigen. Daar kwam wel wat onorthodox naaigereedschap aan te pas.
Een eerste poging strandde toen ik de zakjes voor de kaarten in elkaar gestoken had. Mmmmh, dat klopt hier toch niet? Hoe zit dat nu eigenlijk? Pfffff ik doe iets fout maar ik zie niet wat. Oh. Oh wacht! Fuck, dat moest op de stofvouw. Dat was dubbel zo breed. OK, opnieuw. Enkel de vakjes voor de kaarten, de rest is OK.
Stof geknipt op de stofvouw. Gelukkig had ik genoeg, en ook genoeg vlieseline, want het was toch eigenlijk wel een groot patroondeel. Oeps. OK. Hier en daar lijkt er iets niet helemaal te kloppen, maar kom, ‘t zal wel gaan. Tot ik begon aan de eindafwerking. Ten eerste bleek dat de fout die erin geslopen was, té groot was (vervelend detail: ik wist niet welke fout ik eigenlijk gemaakt had). Ten tweede bleek ook dat de vlieseline die ik gebruikte, eigenlijk wel te dik was, en de clutch té volumineus was om handig te zijn. Ik was ook voor een extra criterium gegaan, namelijk paspel, maar dat draaide ook niet zo goed uit. Er waren al vrij veel lagen om te doorstikken, en nog paspel erbij maakte het hele zaakje echt te dik. OK. We menen het serieus, dus: dit is niet goed ergo we beginnen opnieuw. (en ik kan op zijn minst de eerste mislukking nog wel recupereren om iets van te maken. de tweede zal moeilijker zijn, maar ik bekijk het nog).
Van de stof voor de buitenkant had ik genoeg, maar met de stof voor de binnenkant had ik al zo gesukkeld, dat er niet voldoende over was. Terug naar boven, een ander stofje gaan kiezen. Ik nam verschillende stofjes mee naar beneden, overlegde met Meneertje Mertens, en samen kozen we voor een stofje dat al een paar jaar in mijn stoffenvoorraad zat. Ik kocht het bij In den beer, met de bedoeling het te gebruiken om een hemd te maken voor Meneertje Mertens. Ondertussen ben ik zo ver dat ik weet dat mij dat nooit gaat lukken, en heb ik het stofje in gebruik genomen voor andere dingen. En zo telt het wat mij betreft ook als “restje”. Het past gewoon prachtig bij de stof van de buitenkant.
Eigenlijk ben ik blij dat ik opnieuw begonnen ben: ik doorgrond een patroon zelden de eerste keer dat ik het gebruik, en de tweede keer ging het veel beter. Ik zag al doende ook waar ik de eerste maal die fout gemaakt had, zodat het niet meer helemaal klopte. Gelukkig had ik een tijd eerder wat voorraad strijkvlies gekocht, en had ik ook dunnere en dus beter geschikte liggen.
Deze keer ging het in elkaar zetten wat vlotter. Ik ben niet de meest precieze naaier (naaien met leer of kurk zou echt niks voor mij zijn vrees ik) en hier en daar is het een beetje scheef, maar het valt best wel mee. Ik naaide er een etiketje in, en na enig getwijfel maakte ik ook een lus. Ik had ergens ringen liggen die ik daarvoor kon gebruiken, maar wist niet en weet nog altijd niet waar “ergens” precies is. Gelukkig vond ik tijdens het opruimen in de kelder een sleutelhanger van de Tour, waarvan ik zo’n ring kon recupereren. Hoera! Hoe die brol van de publiciteitskaravaan toch maar eens van pas kwam.
Ook de lange rits sneuvelde uiteindelijk toch nog, want er zat geen gaatje in om de ring door te steken. Ik had bij de Veritas wel een mooie, roze rits besteld die ook mooi bij de kleuren van buiten- en binnenkant paste.
Janna maakte weer heel mooie foto’s, samen met de foto’s van de tas die ik maakte nadat ik helemaal geïnspireerd geraakte door dit naaiproject.
Zo chique zeg !
’t Is mooi geworden, en moet echt wel handig zijn in gebruik.
Ik krijg er heel veel verschillende dingen ingestoken, en dat spreekt me er enorm in aan 🙂
wow supermooi!
Dankjewel 😊
Amai, daar ben ik nu wel even niet goed van. Dat ‘idee van Mamarieke’ is gewoon mijn idee van de Sew Challenges?!
Euh, geen idee? Ik heb gewoon met iets meegedaan wat ik tegengekomen ben. Als het een gepikt idee is, moet je het met haar opnemen.