In mijn reeksje van gastbloggers is het vandaag aan Patricia van Nobutterfly.

Vorige week schreef Saralien over het plezier van ouder worden. Ik koos Patricia uit om als veertiger een stukje te schrijven over muziek. Een heel brede vraag, en mijn gastbloggers mogen zelf kiezen hoe ze hun onderwerp uitwerken. Ik heb haar stukje met enorm veel plezier gelezen, ze komt uit een nest waar muziek met de paplepel ingegoten werd, en dat levert altijd leuke verhalen op.

Veel leesplezier, en bedankt Nobutterfly voor de aangename samenwerking!

Toen Anne via een cryptisch berichtje naar mijn geboortejaar polste, hoopte ik meteen stiekem dat het iets met muziek te maken zou hebben. Ik heb de reeks favoriete cd’s en 50 jaar, 50 liedjes graag gelezen. Ik kreeg een zee  van tijd en maakte een aantal lijstjes in mijn hoofd, wat ik niet mocht vergeten. Met de vraag “welke muziek is voor jou belangrijk?” kan je natuurlijk alle kanten uit.

Dus laat ik maar beginnen bij het begin. Bij ons thuis speelde altijd de radio, gewoon dag in, dag uit radio 2. Ik stelde me er geen vragen bij, het was gewoon zo. Ik heb moeten wennen aan een kamer zonder muziek. Bij mijn vader stond meestal Radio Donna op, althans tot de middag want nadien dook hij in zijn cd-collectie. Hij had de onhebbelijke gewoonte een cd op te leggen en dan ergens in huis te verdwijnen, zonder dat we de cd mochten stopzetten. Dus ja, ik weet hoe Elvis in het Duits klinkt (want hij deed daar zijn legerdienst) of hoe hij verschillende stijlen, zoals Hawaiiaanse muziek uitprobeerde. Het was een openbaring om tussen de vinylplaten massa’s bootlegs van the Beatles en the Stones te vinden. Zelfs Alice Cooper, maar hij wuifde vragen daarover weg met het excuus dat de platenspeler kapot was. Als cadeau kreeg ik vaak een cd, meestal niet wat op mijn lijstje stond. In de auto naar het buitenland was het onderhandelen om ook eens een cassetje te mogen opleggen. Met een Knuffelrock lukte dat wel eens en meestal kreeg ik er dan – ongevraagd – bij wie de originele uitvoerder was. Sinds ik getuige was van een gesprek tussen hem en zijn broer over B-kantjes en drummers die ook in andere groepen speelden of nummers over sperziebonen weet ik beter dan de wijsneus te proberen uithangen.

Van mijn grootmoeder kreeg ik voor mijn zesde verjaardag  de wekkerradio die ik nu nog gebruik. Ik luisterde ermee naar het tribute concert voor Queen en ik hoorde via die radio dat Kurt Cobain niet meer was. Zij zorgde ook voor “de bandekes”, centjes om dan een cassette te gaan kopen. Mijn grootvader betrapte ik meermaals in zijn garage aan de werkbank terwijl hij luid allerlei liederen zong, meestal liederen uit de oorlog.

Op mijn 17de mocht ik naar Rock Torhout. Mijn klasgenoten mochten al op hun 16, maar mijn ouders vonden 18 vroeg genoeg. Ja, ik heb er een jaar afgekregen, het helpt als je in het ziekenhuis ligt en alles bekijkt van Torhout. Het werd een mooie traditie. Ik herinner me Nick Cave van redelijk dicht bij, PJ Harvey in een fluoroze catsuit, Michael Stipe die have you ever seen the rain (https://www.youtube.com/watch?v=g4flAZEgtjs) kwam zingen toen we bijna verzopen op de wei. Later zetten we de zomer in op de wei van Werchter en sloten we die af op de wei van Pukkelpop.

Ik groeide op in de grunge periode, al droeg ik meestal all stars en was mijn geruit hemd er eentje van katoen. Pearl Jam, Nirvana, Rage Against The Machine, Soundgarden met Chris Cornell, Stone Roses, The Smashing Pumpkins,… maar tegelijkertijd zong ik luidkeels mee met Gorki, Noordkaap, De Mens,… Ik kon me echt uitleven op de fuiven van de jeugdbeweging en bij ons had je er nogal wat in de streek. Ik ontdekte er ook de muziek van de jaren tachtig en de typische fuifnummers. Nu haal ik er meestal mijn schouders bij op, maar geef me de eerste tonen van Like the way I do en je weet waar je me kan vinden

Ik associeer bepaalde herinneringen ook met muziek. Zo bracht ik Sass Jordan mee van een uitwisselingsreis met Denemarken.

Ik vroeg het ooit aan op Studio Brussel omdat het een minder evidente naam was om in onze lokale platenwinkel te vinden, maar eens ik met de bus naar het middelbaar ging, kreeg ik ook meer opties om cd’s te kopen. Tijdens de aanslagen in Zaventem zat ik in Glasgow, ik checkte de computer in de hotelbalie. Toen ik besliste dat het genoeg was en ik de stad in moest trekken, klonk Intergalactic lovers

Een nummer dat me nog steeds terug katapulteert naar dat moment in de balie. En gelukkig kijkt niemand daar raar als je mee neuriet… zelfs niet als de tranen over je wangen lopen.

De cassetjes die ik overnam van klasgenoten of zitten wachten op dat ene nummer in de Afrekening, ze zijn al een hele tijd geleden naar het containerpark gebracht, zonder te controleren dat ik eigenlijk nog een casettespeler in mijn stereo heb zitten. Nu overkomt het me wel eens dat ik me afvraag welke cd opligt. Meestal draaien er vijf in een loop tot ik ze beu gehoord ben en dan durf ik mezelf te verrassen. Vroeger liep ik in Gent de Bilbo binnen en probeerde van alles, soms gewoon omdat de hoes er goed uit zag. Nu bestel ik meestal online bij diezelfde Bilbo. De keuze is wat minder hard/luid geworden, misschien wat vrouwelijker en ook nog regelmatig Nederlandstalig, zoals het Zesde Metaal https://www.youtube.com/watch?v=SQXhLTZ3vk8 of Jonas Winterland https://www.youtube.com/watch?v=mzzagKTaZTo. Via de podcast All Songs considered https://www.npr.org/sections/allsongs/ die ik ontdekte van een ontwerpster van breipatronen trouwens, duiken nieuwe namen op: Daughter https://www.youtube.com/watch?v=2QT5eGHCJdE of Aurora https://www.youtube.com/watch?v=d_HlPboLRL8

Naar mijn gevoel ben ik de afgelopen jaren terug weer meer naar concerten beginnen gaan. Ik ontdekte de luxe dat concerten in de AB stipt om 22.30 stoppen en dat je dan nog een trein naar Gent hebt. Er zijn groepen die ik lang geleden eens op een festival zag of nooit gezien heb en die cd’s beginnen nu 20 jaar oud te zijn, wat blijkbaar het ideale moment is om terug onder de aandacht te brengen. Ik heb goede herinneringen aan Lamb https://www.youtube.com/watch?v=tSRYvYN1ayw in de AB, maar zeker ook aan Suede. Die kan me nog steeds krijgen, echt. https://www.youtube.com/watch?v=51E_K3vwPWo&start_radio=1&list=RD51E_K3vwPWo&t=92  En als er één groep is die ik graag eens gezien had is het wel Pulp https://www.youtube.com/watch?v=-XlCFJA3yL4&list=RD51E_K3vwPWo&index=2
Ik durf ook al eens op goed geluk een concert meepikken, omdat ik er goede dingen van hoor. Zo ging ik naar Angèle in de Vooruit en werd ik ingepakt door dat spontaan enthousiasme. Ik denk wel eens dat het bij iedereen zo is, maar eigenlijk is dat niet zo. Sommige vrienden gaan alleen als ze zich goed voorbereid hebben en precies weten welke nummers van welke cd komen. Al merk ik dat bepaalde van mijn vrienden bijna blind mee gaan naar een optreden, ook als ik het zelf niet goed weet. Gelukkig is het altijd al mee gevallen. SX is zo één van die groepen en binnenkort brengen ze hun nieuwe plaat uit. Maar het kan ook gewoon op café, zoals Fernant Zeste https://www.youtube.com/watch?v=wgV7sV4h9uE, tijdens de feesten. Eén van de optredens die ik binnenkort ga zien en waar ik echt naar uit kijk, is dat van Glen Hansard, de frontman van The Frames. Ik zag ze ooit in de balzaal van de Vooruit en was ingepakt, begin mei zit ik op de eerste rij in het Koninklijk Circus. In mijn eentje. https://www.youtube.com/watch?v=JXpJYtgCnJA
Dit is mijn zesde bericht in de de 40 dagen bloggen challenge. Uitleg alhier. Deelnemerslijst alhier.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

6 reacties

  1. hmm ik ga in feite veel te weinig nog naar concerten. Zou ik meer moeten doen. Maar ja momenteel is dat nog steeds zo’n gedoe met babysits zoeken. Festivals bezoeken is ook al een paar jaar geleden.

    1. Met kleine kinderen is dat echt wel moeilijk hè. En dan ben je laat thuis en zijn zij vroeg wakker…
      Ik doe alleen nog de concerten die ik écht wil. Geen stadions (bweurk), liefst mooie zalen die niet al te groot zijn. Ik ben heel selectief, want ik vind het duur.
      Festivals doe ik niet meer. Heb teveel schrik van de weersomstandigheden. Als het een ganse dag regent, heb ik na een paar uur een humeur om op te schieten. Dan vind ik het niet leuk meer, en daarvoor is het een beetje duur ook hè. En te mooi weer is ook weer niet goed, haha!

Zeg het eens?