Hoe gaat het nu met mij.

Ik ben in “remissie”. Dat wordt wel eens verward met “genezen”. Het is niet helemaal hetzelfde.

De ziekte is weg, maar nu moet er gewacht worden. Daar komt erop neer. Remissie wil zeggen dat de ziekte weg is, genezen wil zeggen dat de ziekte jarenlang (5 jaar? 7 jaar?) de kop niet meer opgestoken heeft.

Ondertussen word je nauwlettend in de gaten gehouden. Dit jaar controles om de 4 maanden, volgend jaar om de 6 maanden.

Maar uiteraard, of het nu remissie is of genezen, het is een heel goed resultaat!

Voor de rest? De vermoeidheid begint eindelijk af te nemen. Ik heb er zwaar last van gehad. “Hoe, gij hebt niet eens chemo gehad”, kreeg ik wel eens te horen. Ook van lotgenoten.

Ja, dat is waar, ik heb geen chemo gehad, maar de vermoeidheid was er toch en bleef lang hangen. Pas nu begint ze te verdwijnen. Hoe dat komt? Geen idee. Feit dat ik een uitzaaiing in mijn ruggenwervel had misschien? En daardoor dubbelop bestraling kreeg? Feit dat ik mijn migraine-verleden meesleep misschien? Geen idee, maar het was er wel en het bleef lang hangen.

Binnenkort zal ik nog eens proberen een Engelstalig boek te lezen, om te zien of dat weer beter gaat. Want dat lukte niet meer, Engelstalige boeken lezen. En hopelijk groeien de gaten in mijn geheugen ook weer dicht.

Ik ben nog in ziekteverlof voorlopig, maar heb toch al eens gesolliciteerd, en volgende week start de loopbaanbegeleiding op. Daar ben ik wel behoorlijk nieuwsgierig naar.

En verder zie ik nog niet heel veel duidelijkheid, maar we zien wel. Stapje per stapje, zeker. We zijn er nog, en dat is het voornaamste.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

4 reacties

    1. Dat valt inderdaad goed mee. Vroeger kreeg ik er de zenuwen van, van niet te weten wat er kwam, maar als je ziek bent, leer je duidelijk relativeren.

Laat een reactie achter bij josiesstoriesReactie annuleren