Satur9Zondag 22 juli
We komen tot de constatatie dat we beter niet te laat vertrekken, willen we de brug van Millau nog zien (we is eigenlijk vooral ik, Meneertje Mertens realiseert zich niet over wat voor een brug het gaat, en ik vind het compleet onzinnig om naar Millau te komen zonder de brug te zien. Weet je wel?). Om 7u zijn we onderweg. Uiteindelijk beslissen we om toch de autosnelweg op te rijden om over de brug te rijden. Erg, erg mooi.
Onderweg spotten we een vehikel uit de publiciteitskaravaan. Mag een idioot detail lijken, maar dit soort dingen vinden wij altijd plezant.
We stoppen op de parking na de brug, daar kunnen we nog wat foto’s maken.
Daarna rijden we de autosnelweg af (15 euro, gasten, voor 10km en een brug), en zoeken we uit wat we verder gaan doen. We beslissen om naar Saint-Affrique te rijden. Dat is niet ver maar je geraakt er blijkbaar enkel via een grote omweg, maar er zijn weinig alternatieven. We belanden aan een rond punt waar de GPS ons een weg wil opsturen die verboden is voor bussen, caravans en campers. We planten onze camper langs de kant van de weg, en zoeken naar een alternatief. Moeilijk om te vinden, we beslissen dan toch maar naar Millau te rijden. Onderweg vind ik een andere plaats op het parcours om in te pikken, en zo gaat het uiteindelijk goed. We rijden langs de buitenkant van Millau en vermijden op miraculeuze wijze alle afgesloten wegen (Millau is startplaats van de Tour vandaag), en belanden zo op het parcours. En hoera hoera hoera, we rijden nog onder de brug door ook! Ikke blij.
Door auto’s uit de Tour-karavaan merken we dat we op het parcours zitten.
En dan rijden we het hele parcours af. We willen zo dicht mogelijk bij Trèbes uitkomen, en kiezen een dorp op een tiental kilometer voor aankomstplaats Carcassonne. We hebben in Trèbes namelijk een plekje op een camping gereserveerd voor de komende 3 nachten en camping wil zeggen: don’t be late. Het afrijden van dat parcours is ook eens leuk, zwaaien naar camperaars en andere enthousiastelingen, kijken naar campers en mensen, en zien waar de renners gaan passeren. Het ziet er weer zwaar uit.
We rijden een col van 3e en eentje van 2e categorie op. We stoppen bij een bakker voor brood en koeken. En we maken ook voort, we zitten overal twee uur voor het afsluiten van het parcours, en dat is perfect. Het is een heel eind. De kilometers minderen gestaag. Tot we voor de col van 1e categorie, 40 kilometer voor de aankomst, vast komen te staan. Wat is het hier druk. En waar het parcours de berg opdraait, is het afgesloten. We volgen de déviation voor de publiciteitskaravaan. Een zenuwslopende 17 kilometer om de berg te ronden op een smalle weg. Gaan we daarna nog het parcours op geraken? Ja! Maar het blijft druk. Heel druk. Nauwelijks nog een plekje te vinden. In Villegly, de plaats die ik uitgezocht had, stoppen we in een zijstraat van het parcours en brengen daar de namiddag rustig door. Kijken naar de koers, we laten de publiciteitskaravaan aan ons voorbijgaan.
Daarna trekken we met onze stoeltjes (de parasol laten we maar zo, het waait te hard) naar het parcours op de rotonde.
De renners passeren nu in een langgerekte stoet, ze moesten net nog die col van 1e categorie over. Een groepje voorop, wat vluchters tussenin, een peloton met de gele trui en de klassementsmannen, en dan 2 grupetto’s. Vanuit de eerste grupetto gooit een renner van BMC (Schär ofwel Küng) een bidon naar ons. Meneertje Mertens content. We gaan terug naar de mobilhome, ruimen op (dat is snel gedaan, we hadden niet veel uitgehaald) en vertrekken naar de camping A l’Ombre des Micocouliers in Trèbes. Voor de eerste keer hebben we Tour-file. Het is dus het één of het ander: nog een uur opruimen en vlot vertrekken, ofwel snel opruimen en in de file staan. Een beetje voor zeven zijn we aan de camping, we geraken vlot binnen en krijgen plaats 6 (ha, opnieuw) toegewezen. Een héél grote plaats waar we zonder problemen de satelliet kunnen gebruiken. We kijken graag naar de Tour, weetjewel. We eten een pizza en een entrecôte (met Franse frieten, ze bakken er niet veel van) in het restaurant van de camping, installeren ons en gaan slapen.
Het is hier veel rustiger dan op de camping in Annecy.
Maandag 23 juli
We zetten de wekker niet, en worden pas wakker om 7u. Vandaag hebben we een fietstocht gepland langs het Canal du Midi, naar Carcassonne en dan verder, als we daar zin in hebben. Laat wakker dus, daarna houdt de Kempische buurman ons aan de klap, en daarna hebben we wat miserie met ons fietscomputertje. Resultaat: we zijn pas echt weg rond 10u, en het wordt snel, heel snel warm. Het koelt minder af ’s nachts ook.
Eenmaal aan het kanaal is het simpel, gewoon het water volgen via een pad.
Een onverhard pad. Een onverhard pad dat er niet echt florissant bij ligt. Gravel, soms gewoon aarde, veel stenen. Het fietst absoluut niet vlot en is behoorlijk vermoeiend. Onder de bomen ook veel uitstekende boomwortels. We stoppen aan de sluis van Villedubert, waar net een boot versast wordt.
Het gaat verder via de Ecluse de Fresquel. Mooie plaatsjes om even te verpozen.
Het wordt serieus warm. Af en toe moeten we omhoog en omlaag, voor voormelde sluizen of voor een brug. Naarmate Carcassonne nadert, wordt het steeds drukker. We beslissen onderweg om niet verder dan Carcassonne te rijden. Dan zitten we ongeveer aan 12 kilometer, en in deze hitte is dat wel genoeg. We pauzeren even, eten een koekje en keren terug.
En we vinden het behoorlijk zwaar. Ik soms nog meer dan Meneertje Mertens, denk ik, bij langere stukken onder bomen zie ik nauwelijks nog iets en heb ik het gevoel dat ik op de tast rijd. Met water vlakbij is dat toch een beetje stresserend. Mijn fiets is ook zwaar en moeilijk handelbaar. Moeilijk terrein is moeilijk fietsen. Maar uiteindelijk lukt het allemaal wel, en de route is echt wel mooi.
Terug in Trèbes beslissen we daar iets te eten. Terwijl we zoeken naar een bancontact, een bakkerij en een restaurant, komen we mijn ma haar boetiekje tegen.
Zowat alles blijkt gesloten te zijn, maar aan de haven is het volle bak activiteit. We kiezen de Trattoria Napoli, bestellen een cola en een limonade en een pizza drie kazen en een salade met gerookte zalm en agrumes. En beide schotels zijn heerlijk. Terwijl we het ons laten smaken, arriveert op een naburig terrasje Team Sky voor een drankje, opeens is het erg druk en is er overal geroezemoes. Ook de pers komt langs. Allemaal leuk om te bekijken.
We rijden nog langs een irritant drukke baan naar een bakker, die gesloten blijkt te zijn tot 15u30, en besluiten dat het maar zonder brood zal moeten vandaag. Volgen nog wat ledige uren in de zetel hangen, geen koers want het is rustdag.
Ik ga douchen en beklaag me dat al heel snel: de douche is vuil, en het water is zo heet dat ik niet onder de douchestraal kan gaan staan. We eten muesli in de plaats van boterhammen, en gaan veel te laat slapen want het blijft warm.
De brug van Millau, dat is altijd even sterven als we daarover moeten, ik heb lichte hoogtevrees 😉 Toffe vakantie wel!
Ik heb ook hoogtevrees, maar op een constructie als deze en in de auto heb ik er zo geen last van.
Was een zéér toffe vakantie! 🙂