Satur9Maandag 16 juli
Rustdag in Le Tour. Wij rijden ons laatste stuk naar Annecy. We vertrekken rond 6u30 op de camperplaats, alles is nog stil en rustig.
Het dorpje van de camperplaats is heel klein en gezellig. 246 inwoners, lees ik later op het internet.
We rijden goed door en belanden stilaan in de bergen. Er wordt al eens een berg beklommen en weer afgedaald. Ik krijg maar niet genoeg van de nevelige landschappen die we tegenkomen.
Mooie bruggen komen we ook tegen. We rijden door een dal waar snelweg, spoorweg en D-weg over elkaar buitelen.
We komen nog een gemeente van Herman tegen.
We zoeken een bakkerij om brood en croissants te kopen, maar vanaf het moment dat we beginnen te zoeken, vinden we geen bakkerij meer. Niksniemendal. Grappig. Al wat je niet nodig hebt, vind je. Wat je nodig hebt: noppes. Maar goed. We vinden een bakkerij. Ze is gesloten, haha! Een 20-tal kilometer verder komen we toch een bakkerij tegen die open is, en allerlei lekkers heeft. Een eindje verder stoppen we aan het meer van Nantua om koffie te drinken en een croissant te eten.
We rijden door richting Annecy, waar we rond 10u30 gaan arriveren, terwijl we pas om 14u op de camping mogen. Oeps. Maar we moeten wel nog boodschappen doen. In Saint-Jorioz, net voorbij Sévrier, is een Super U, daar willen we onze boodschappen doen. Maar wat is het daar druk, we zien ons de parking niet op te geraken met ons zeilschip. Dus zoeken we een Hyper U een eind uit de buurt. Het duurt even voor we er zijn (file, een constante aan het meer).
Na de boodschappen zoeken we een Burger King, want ik zou niet koken vandaag. We eten een hamburger en gaan naar de camping, Les rives du lac in Sévrier. De camping is volzet, maar we hebben gereserveerd. Alles verloopt vlot. We zetten ons boeltje op, en gaan eens naar het strand, Meneertje Mertens gaat zwemmen, ik niet. We keren terug naar de camper, hij verfrist, ik verhit. En voor de rest van de dag doen we niet veel meer. Eens het sanitair en de wasmachine checken, een toertje over de camping, blog en foto’s.
Het is hier druk, héél druk. We zitten niet op dezelfde plaats als 2 jaar geleden, en het is veel en veel drukker en lawaaieriger. Mjah. We zien wel hoe dat loopt de komende dagen zeker.
Dinsdag 17 juli
We staan vroeg op, want we willen voor de Tour passeert Annecy-le-Vieux eens verkennen. Zoals steeds vinden we het vervelend, ons gestommel terwijl iedereen nog ligt te maffen. We proberen zo stil mogelijk te zijn, maar echt goed gaat dat toch niet. We ontbijten (ik wil terug naar de Super U voor hun crunchy muesli met fruit!), nemen wat koekjes en drank mee en vertrekken. Eerst rijden we met de fiets naar het strand (voor de volle 100 meter) en maken daar foto’s van de zonsopgang.
Dan fietsen we via het ons reeds gekende, prachtige fietspad naar Annecy. Daar stuiten we op het tourdorp, waar het ondanks het vroege uur (het is hoop en al 7u30) al vollen bak activiteit is. Allerlei wagens, campers en bussen komen aan.
Na een tijdje beginnen we te beseffen dat de vrouwen vandaag ook koersen, en dat zij nu aankomen. We fietsen eerst onze route wat verder af naar Annecy-le-Vieux, een beetje veel bergop naar mijn goesting. Ik ben zo al geen held in bergop fietsen, maar de fiets die ik nu heb, is daar helemaal niet voor geschikt. Ik heb al moeite om hem te voet een berg(je) op te slepen.
We raken de weg een beetje kwijt (een trap zonder fietsgootje afgaan zie ik niet zitten), en komen zo terug bij het tourdorp, waar we naar een deel van de voorstelling van de ploegen kijken.
Daarna fietsen we verder naar het parcours, en blijven daar staan om te supporteren.
Het is nog steeds bepaald niet fijn georganiseerd voor de dames: zij moeten om 9u al starten.
Nadat ze gepasseerd zijn, fietsen we terug naar de camping. We rusten wat en eten nog iets, en vertrekken dan op de fantastische Voie Verte in de andere richting. Ook daar hebben we 2 jaar geleden al gereden, tot aan het tunneltje. Ik dacht dat dat het einde was van het meer maar dat is niet zo, erna gaat het nog een stuk verder. Het is er veel rustiger. We rijden een 8-tal kilometer tot in Brédannaz en slaan daar af om een plekje te zoeken. We laten onze fietsen achter op het kerkplein en willen de grote weg (i.e. het parcours) oversteken, maar worden teruggefloten door meneer de agent van dienst. Over een minuut zouden we mogen oversteken, nu is het te gevaarlijk. Eh? Na een tijdje zijn we het beu en gaan we verder langs de weg en steken dan over. Meneer de agent ziet het niet. Zijn minuut duurt heel lang. We vinden een plekje in de schaduw en gaan langs de kant zitten. De publiciteitskaravaan passeert, en dan is het anderhalf uur wachten op de renners. Gelukkig gaat de tijd zo langs de kant redelijk snel voorbij met kijken naar de auto’s.
We komen stilaan in de zon en zoeken een ander plekje. Terwijl we dat doen, vinden we een smal pad dat naar het meer leidt, en we verkennen het eens. Wat vinden we daar weer een mooi plekje. We maken foto’s, gaan even met onze voeten in het meer staan, en keren terug naar de kant van de weg.
Achter ons staan 2 gezinnen met kindjes, het jongetje van een jaar of 4 maakt het V-teken naar de passerende auto’s en motto’s, en het is mooi om te zien hoeveel motards (vooral gendarmes) de moeite doen om het jongetje terug te groeten. Erg schattig. De koers passeert in een groot blok waaruit een paar renners proberen te ontsnappen (we staan een 8-tal kilometer voorbij de officiële start), en dat is het dan weer. Ook nu staan we erg dicht, en dat is toch altijd indrukwekkend.
We fietsen terug naar de camping, en kijken verder op TV. We doen ondertussen de was (2 grote machines, een deel ervan in de droger, een deel aan de waslijn) en we kunnen zo weer verder voor de rest van de vakantie. Na de koers gaan we iets halen om te eten. Op Facebook hebben we gezien dat Karl Vannieuwkerke in Saint-Jorioz zit met Vive le Vélo, we beslissen hen eens te gaan zoeken en ondertussen eten te halen of ergens iets te eten. In de buurt van onze camping vinden we niks naar ons goesting, en we rijden door naar Saint-Jorioz. In het centrum vinden we Karl niet (dacht ik wel, hij zit volgens mij aan het meer), we gaan er naar de Super U en kopen een slaatje en croque monsieurs voor morgen. We fietsen (lichtjes gestresst, man man man wat kunnen die Fransen toch idioot agressief rijden) naar het meer, rijden daar een stukje langs de oevers, geen Karl te zien. We picknicken op een bankje in een idyllische omgeving. Lekker slaatje.
We zoeken nog even verder maar vinden niet, en keren terug naar de camping. Daar lopen we nog even naar het avondlijke meer en kijken nog naar Vive le Vélo en dan is het hoog tijd om te slapen (ik slaap al half).
Als jullie dit lezen, zijn wij onderweg naar Saint-Nazaire-en-Royans. Als je dit stadje niet kent, zoek het eens op, en je weet meteen waarom we er naartoe gaan.
