Satur9Maak een collage van alle kapsels die je ooit had. (pagina 168, opdracht 15)
(noot vooraf: dit lijkt me het ideale moment om het #projectblogboek voor de zomer op te schorten. Het is juni, en ik heb een lijstje van 15 afgewerkt. Ik blijf wel bloggen de komende maanden, ik zal wel genoeg te vertellen hebben over onze vakantie en eventueel ook nog wat creatieve uitspattingen. Mijn blog blijft ook mijn uitlaatklep/communicatiemiddel ivm. mijn ziekte. Maar het #projectblogboek gaat er even tussenuit tot in september).
Opdracht 14: vertel iets over het beste feest dat je ooit hebt meegemaakt. Ik kan er niks bij bedenken, vrees ik. Meteen over naar 15, kapsels. Vind ik een leuke.
Ik heb al sinds jaar en dag een map “Mijn afbeeldingen” op mijn map op de server, waar (duh) alle foto’s instaan. Gesorteerd per jaar, en dan verder per datum. Maar er zijn ook wat andere mapjes, waar wat losse foto’s instaan. Scans die we zelf maakten, of scans van foto’s die ik kreeg, wat losse flodders. Daar staat onder andere een mapje “Janna”, en een mapje “Milan”, maar ook een mapje “Anne”, ha.
Toen eens in dat mapje rondsnuisterde, wist ik meteen, dat wordt het! Het zijn niet meteen echt foto’s van de kapsels die ik in de loop der jaren had, maar het illustreert toch wel wat. Veel foto’s die ik wel al eens op Facebook gebruikte, maar misschien toch wel eens iets wat je nog niet gezien hebt.
Als kind had ik kort haar. Hier met mijn oudste zus Christine.
Zomer van 1976. Zo blond als iets.
1979 denk ik. Met mijn zus Hilde. Staartjes. Alhoewel neen, vroeger dan 1979 denk ik.
In de periode van mijn plechtige communie. 1980? Het werd langer, mijn haar.
1981, in Frankrijk. Lang haar.
Mid jaren 80. Een foto in Parijs, een foto in Leuven. Een foto door Corine, een foto door Els. Ik dronk eigenlijk niet graag pinten. Ergens tussen de twee kapsels zat het moment dat onze leerkracht Duits kloeg dat mijn haar in mijn ogen hing, ik naar de kapper ging en het zaakje hélemaal kort liet knippen, en gezegde leerkracht zich aan de deurpost moest vasthouden om niet om te vallen van het verschieten. “Zó kort moest het nu ook weer niet, Oosterlinck!”. Ja zeg, ’t is ook nooit goed.
Ergens in dezelfde periode met mijn zusters op Oosteeklo kermis.
1989, mijn trouwkapsel.
Oktober 1993. Zeer zwanger van Janna. Zeer lang haar. Kort erna werd het gekortwiekt.
1996 of zoiets. De allerlaatste keer dat ik mijn haar blond gekleurd heb, het werd te donker en het kostte teveel moeite en pijn om het blond te krijgen. “Huuvoardije doe pijne lijen” heeft ook z’n grenzen.
Een paar jaar geleden. Foto door Janna. Slordige coupe.
2014. Verkiezingen. Veel langer dan dit zal mijn haar de laatste jaren niet geweest zijn.
En nu is het weer kort. Maar daar heb ik geen foto van.
Leuk! Ik herinner me je ook ergens in de zomer van 2003 of 2004 met zwart lang haar.
Ja! Juist! Ergens daartussen zat ook een periode dat ik zwart eens uitgeprobeerd heb. Maar dat vond/vind ik te donker voor mijn bleek gezicht.
Geweldig leuk om dat zo eens op een rij te zien 😀
😀
echt wijs!
Dankje Griet 🙂