Dat jaar, dat jaar is voorbijgevlogen. Om te beginnen met het cliché der clichés. Maar het is gewoon zo.

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Hoe we fietsten, in Zelzate. Florian belde, ik miste het net, we stopten voor de grote brug, in de zon. En ik belde terug. Ze is geboren, om 1 na 1. Lili. En Janna die zei: mama, ze is zo mooi!

Hoe er een pak van mijn schouders viel, het gewicht van een betonblok. De opluchting, dat alles goed verlopen was. Hoe ik mijn pinnige humeur voelde wegzweven. Alles is goed. Hoe we Lies belden om het nieuws te melden. Terug naar de auto, terug naar Gent, voor ons eerste bezoek bij dat kleine wijveke. Wat heb ik genoten.

Dat jaar vloog voorbij. Wat heb ik genoten. Mama, ze heeft kuiltjes in haar wangen! Sommige dingen blijven me echt bij. Wat een heerlijke baby het is. Vol energie, dat zit geen minuut stil. Stampen met de beentjes! Zo lief dat ze is, ze slaat haar armpjes rond mij en geeft me een zoen (of iets wat daarop moet lijken).

Toen ik besefte dat er iets grondig mis was met mijn gezondheid, was zij degene waarom ik het hardst huilde. Lili! Ik wil haar zien opgroeien!

Het kind met de mooiste ogen die je ooit zag, het kind dat iedereen rond haar kleine vingertje windt, het kind dat winkelpersoneel van hun stuk brengt door hen aan te kijken, dat lieve kind wordt één jaar vandaag!

Gelukkige verjaardag lieve Lili!

Voor de gelegenheid maakte ik bovenstaande collage, waarbij ik Janna haar Instagram-account plunderde. Een jaar kleertjes maken ook, voor Lili, en op elke foto heeft ze wel iets aan gemaakt door oma. Haar übercute schaap-jasje droeg ze de hele winter door, ikke blij. Samen vinden we onze weg in wat we praktisch én mooi vinden om maken en dragen, en binnenkort toon ik hier wat ik maakte voor Lili’s verjaardag!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

2 reacties

Laat een reactie achter bij YolandaReactie annuleren