Satur9We gingen eens naar de oogarts.
De routeplanner van De Lijn werkte niet, dus braaf als wij zijn, we waren er veel te vroeg. Ze had een uur vertraging. Boredom, boredom.
Kind, gij mocht uw lenzen niet inhebben! Kom volgende week eens terug. Aargh! Oei, Mevrouw, gij ziet echt wel slecht hè. Hoeveel? -14? Amai, da’s echt wel erg. En nog astigmatisme ook. En een afwijking aan de cilinders. Gij hebt echt wel grote ogen, moeilijk om daar lenzen voor te vinden. Euh. Ik begon depressief te worden.
Dus, lenzen noch bril voor de juffer, noch voor mij.
Een week later. Beetje minder braaf, 5 minuten te laat aangekomen. Geen ramp. Toch weer 3 kwartier moeten wachten.
Lenzen van de juffer waren binnen. Die zitten goed. Hoera!
Oei, Mevrouw, uw lenzen zijn nog niet binnen. Ah ja, die zijn wat moeilijker niewaar. Kom volgende week eens terug.
AAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!
Soit. Janna heeft lenzen. Janna’s bril is in de maak. En ze heeft een coole zonnebril.
Volgende week gaat de saga verder. Ik wil mijn lenzen! *snik*
Pfffft, idd een saga… Ze zullen ook niet eens bellen om te zeggen dat jouw lenzen er nog niet zijn he…
Inderdaad. En nog een extraatje: je moet wel op voorhand gaan betalen aan de balie, dus had ik een visite teveel betaald, en ik mocht ik er nog tijd in steken om mijn centen te gaan terugvragen.