Bij Matroos Beek zag ik een blogpost met een mooie titel: Het oneindige plan. Het bleek een stapelgedicht te zijn.

Definitie: Haal zoveel boeken uit de kast als je wilt en ga dan stapelen in een volgorde waarvan jij vindt dat de woorden elkaar mooi opvolgen, zoals in een gedicht.

Ik vond het een erg leuk idee, en beloofde het ook eens te doen. En ik zag dat ik de enige niet was die het een leuk idee vond, ook Liesbeth en djaktief gingen ermee aan de slag.

Nu ben ik heel grote en grove kuis aan het houden in mijn boekenkast. Waarom nu, dat lees je hier binnenkort wel eens. Waarom in het algemeen, dat vertel ik nu al: we hebben een muur vol goed gevulde boekenkasten staan. Nu lees ik al jarenlang geen papieren boeken meer, en groeit die boekenvoorraad nauwelijks nog aan. Die boeken blijven ook onaangeroerd, en zijn vooral een grote stofvanger geworden. Ik lees geen papieren boeken meer omdat mijn heel slechte ogen (dioptrie –12 ongeveer, gecombineerd met astigmatisme, een lui oog en zwarte vlekken) veel meer baat hebben bij het lezen met een e-reader. Conclusie: er moet een pak boeken het huis uit.

En die grote en grove kuis leverde inspiratie op, om twee keer zo’n gedicht te maken. Eén keer met boeken die onverbiddelijk het huis uit gaan. Eén keer met boeken die ik ga houden. En eigenlijk, als ik erover nadenk, is er kans dat ik nog eens eentje doe met Engelstalige titels ook.

Herinner mij

De vrouw op de foto

Het bloedend hart

In de ban van de hemel

Goud

Lelieblank, scharlakenrood

Vuurvast

De stad van de wilde goden

Het huis waar jij van hield

Blauwe maandagen

Twee meisjes in het blauw

Veren kransen

En de liefde

Van oude mensen

De helaasheid der dingen

 

20200821_065809

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

31 reacties

      1. Ik weet niet of ze dat bij jullie ook hebben, van die bibliotheekkastjes waar je boeken eigenlijk ruilt. Je neemt een boek en legt een ander in de plaats. Dat is hier vrij populair. Vind ik wel een mooi initiatief.

        1. Yep, die zijn er. Maar het is een ruilbibliotheek, en ik wil geen andere boeken meenemen, want ik lees geen papieren boeken meer.
          Ik heb hier al regelmatig boeken op de vensterbank gelegd, die meestal na een tijdje ook meegenomen worden.
          Ik zou ook kunnen kijken om ze via Facebook (of zo) weg te geven, maar eerlijk gezegd: het zijn er veel en ik heb geen zin in het gedoe. (ervaring mee, niet zo prettig).
          Moest er iemand zijn die de hele hoop wil meenemen, graag hè, welkom. Maar in stukken en brokken: neen. Ik zie het niet zitten, en ze moeten weg.

  1. Dat is inderdaad één van de leukste “stokjes”. Ik heb het ooit ook al eens gedaan, kan het logje niet meer terug vinden, jammer. dat is wel heel vervelend dat je zo slecht ziet, gelukkig dat er noig wel hulpmiddelen zijn die het lezen mogelijk maken.

    1. Kringloop accepteert ook lang niet alles meer. En ik heb weinig zin om van hot naar her te lopen om hier wat te geven en daar wat achter te laten… daarvoor zijn het teveel boeken.

  2. Wat een leuk concept en ik vind het het gedicht ook erg heel knap gevonden! De titel maakt het meteen intrigerend. Als ik het goed hebt, komt er nog gedicht nummer 3? Ik ben al benieuwd!

    1. Dankjewel!! Vind ik leuk om lezen.
      Vrijdag volgt er nog eentje, in het Engels. En het is het stapelgedicht waar ik het meest trots op ben.

Zeg het eens?