Satur9Zaterdag 27 juli
Ik slaap als een marmot, niet te doen. Ondanks het lawaai van de regen, het onweer en de treinen. Vlakbij is een station, en ’s nachts rijden heel lawaaierige goederentreinen voorbij. We moeten niet speciaal vroeg opstaan, en blijven liggen tot half zeven. Voor ons is dat laat! We drinken koffie, ontbijten en vertrekken. Ook hier is een gezond en lekker ontbijt voorhanden.
Meneertje Mertens heeft een camperplaats gevonden waar we zéker kunnen lozen! Een 8-tal kilometer verder. Er kan wel geloosd worden, maar de cassette kan niet gespoeld worden. En zo is het altijd iets met de camperplaatsen die we op Campercontact vinden.
We doen verder met onze omtrekkende beweging richting Peisey-Nancroix, en rijden verder naar Albertville, waar we een flinke omweg maken om de afgesloten stad te vermijden. Een flinke omweg en twee bergen over. Wel heel mooi, en eigenlijk wel leuk om doen. Op het laatst komen we allerlei tourvolgers tegen, we vragen ons af of we op het parcours zitten. Waarschijnlijk niet, waarschijnlijk zitten we nog op het “oude parcours”. Want het weer en de weersvoorspellingen blijven slecht, en de tourrit van vandaag wordt flink ingekort. Als we de stad gerond hebben, komen we op het nieuwe parcours. We rijden een eindje langs een kleine D-weg, maar keren terug om ook over de N94 richting Moutiers te rijden, zoals de renners zullen doen. We zien in de tegenovergestelde richting heel veel Tour-verkeer: wagens, reclamewagens, teamwagens, mobilhomes… We worden voorbijgestoken door 2 Leclerc-wagens, maar wat verder blijven ze toch kilometerslang voor ons hangen. Ook zij moeten niet zot doen en zich houden aan de verkeersregels. En dat doen ze ook. We slaan per ongeluk nog even af in Moutiers waar heel veel mensen langs de weg staan, maar keren snel terug naar de N94, en rijden zo vlot naar Peisey-Nancroix.
Met nog 10 kilometer te gaan rijden we de berg op, we zitten op 800 meter en moeten nog naar 1400. We rijden vlot naar boven, en komen om 11u30 aan op Camping Les Lanchettes in Peisey-Nancroix.
Deze camping is zowat het hele jaar door open, de wintersport is in deze regio uiteraard ook heel populair. Het weer is voorlopig nog goed te doen, bewolkt maar de zon schijnt regelmatig. Hier is het 20 graden. We gaan inchecken (voorafgegaan door een paniekerige “waar is mijn portefeuille” episode bij Meneertje Mertens), krijgen een tour van de camping (sanitair, plekken om te lozen met de camper, en het plekje waar we zullen staan). We vinden de omgeving behoorlijk spectaculair en zijn in onze nopjes, weer of geen weer.
We installeren ons, en net nadat we staan, vallen de eerste kleine druppels. De luifel zetten we voorlopig niet op. Maar goed ook, want een kwartier later regent het al flink en is het aan het onweren. Nog een kwartier later is het echt aan het gieten en aan het waaien. Blij dat we net op tijd hier waren.
Voor morgen zien de weersvoorspellingen er nog slechter uit, we gaan hier jammer genoeg niet veel kunnen doen zo. We maken hamburgers, kijken wat TV en houden ons bezig met alle mogelijke elektronica op te laden. Ik schrijf verslag en blogbericht, Meneertje Mertens doet een dutje. Hij voelt zich niet erg lekker, zijn rug geforceerd vanmorgen toen het gas op was en hij de fles moest vervangen. Ook dat nog, ja, het lijkt ons niet erg mee te gaan maar we jagen ons echt niet op. Het is nog altijd vakantie! We kijken naar de laatste echte rit van de Tour, ik vind het nog altijd een beetje een anticlimax.
Het weer verbetert een beetje, en we gaan nog heel even de omgeving verkennen.
In het riviertje stroomt bruin water, wat aangeeft dat het hogerop echt wel hommeles geweest is qua weersomstandigheden.
Er passeert een vreemd karretje, en natuurlijk heeft Meneertje Mertens, die graag alle vreemde en lelijke dingen fotografeert, ook dit vastgelegd.
Natuurlijk doe ik dat ook graag, dit beeld omvat voor mij de essentie van Frankrijk: mooi en lelijk gaan hand in hand.
Voor morgen hebben we een wandeling gepland, en die passeert hier ook. Of we ze gaan kunnen doen, is twijfelachtig.
Want dit ziet er niet echt goed uit.
En voor morgen geeft de weerapp gewoon een ganse dag regen.
We gaan de afwas en een klein handwasje doen, en dan is de energie op. Boterhammetje eten, klaarmaken om te gaan slapen.
Zondag 28 juli
We slapen lang, het regent. We hebben zalig geslapen, meer dan 9u aan een stuk. Mijn weer-app geeft tot na de middag regen. Andere weer-apps zijn wat optimistischer, maar de real-time info, zijnde het gerikketik op ons dak, zegt dat mijn pessimistische app gelijk heeft. We zouden graag een wandeling maken vandaag, maar voorlopig ziet het er echt te slecht uit. Het is ook maar 15 graden, of misschien nog wat minder zelfs. De bergen zijn niet te zien door de laaghangende wolken. We potteren wat rond: koffie, ontbijt, douche, beetje laptoppen. De verwarming gaat zelfs aan. En zo wordt het binnen ook wat minder klam, zodat de kleren die gisteren gewassen werden, wat beter kunnen drogen. We hopen dat het in de namiddag nog wat gaat uitklaren, zodat we die wandeling kunnen doen. Op de camping blijft het heel erg lang stil, veel mensen blijven in bed (op de luchtmatras/op het matje) liggen, de beste oplossing om dit weer uit te zitten (liggen).
We bakken satés en met couscous en tomaat en komkommer hebben we een middagmaal dat ons smaakt. We gaan de afwas doen, gaan afrekenen (morgenochtend vertrekken we weer) en beslissen dat we toch maar gaan wandelen. Thuis had ik al een wandeling voorbereid van een goeie 6,5 kilometer, startend en eindigend op de camping. Het is meteen vollen bak de berg op, man man wat is dat lastig.
Wat zien we vaak? Kruisen en wolken.
Het boerenbedrijf.
Water en bergen.
We komen allerlei gebouwen tegen die we van beneden zagen. We passeren in het dorpje La Chénarie, met een kapelletje. Ook niet het enige dat we tegenkomen.
We komen nog een gehucht en een kapelletje tegen. En een uitzichtpunt met een bankje.
Vanaf dan gaat het gewoon steeds steiler omhoog. Soms is het moeilijk, en ik ben blij dat we dit naar omhoog doen, en dat we hier niet moeten afdalen. En ik hoop stiekem dat de weg naar beneden wat eenvoudiger gaat zijn, want zo dalen is echt afzien.
We komen ook de koeien tegen waarvan we de bellen beneden op de camping kunnen horen.
We komen aan de kapel en de bron Les Vernettes, waar opeens veel volk is, je kan er zelfs met de auto naartoe (maar die route zal toch ook wel een beetje avontuurlijk zijn, me dunkt).
Daarna komt nog een stuk waar ik het af en toe bijna in mijn broek doe, en ik daal letterlijk op diezelfde broek, op mijn gat dus, sommige stukken af, omdat ik bang ben om te vallen en ergens ver naar beneden te stuiken. Mijn gebrek aan dieptezicht en mijn hoogtevrees spelen me af en toe wel parten.
We worden beloond met mooie uitzichten, een zicht op de camping en een ontmoeting met meer koeien. Bergkoeien, begot, die beesten moeten echt wel kunnen klimmen.
Maar hey, we doen het toch maar, en het lukt, en na een tijd komen we op een gewoon wegje. Hoera! Een eindje verder gaat de route nog eens een klein paadje, maar we kunnen het wegje blijven volgen en dat doen we ook. We hebben het gehad met steile paadjes. Het wegje is trouwens ook steil hoor, maar wel een verademing.
We zijn toch wel een goeie 3 uur weggeweest als we rond 18u terug zijn op de camping. We kijken de laatste rit van de Tour, Meneertje Mertens vult ons water aan en zet de garage in orde voor ons vertrek morgenochtend, we eten nog fruit en een boterhammetje, ik maak dit blogbericht al klaar, en we gaan niet al te laat slapen.
Vanaf morgen vatten we de tocht naar huis aan. Maar omdat we geen zin hebben in recht naar huis rijden, rijden we nog eens via Annecy, en vanaf daar het centrum van Frankrijk door richting Rouen. Omdat we zin hebben om de Opaalkust nog eens te zien voor we thuiskomen. We gaan dus veel rijden de komende dagen.
veel plezier nog
dankjewel 🙂