Satur9Ik heb altijd nood aan een ‘eenvoudig haakproject’. Iets waarbij ik naar hartenlust rechttoe rechtaan kan haken, zonder al te veel denkwerk. En ondertussen kijk ik televisie op de laptop. Series (Grey’s Anatomy, was het nu) of koers. Gezien wij allemaal dekentjes-mensen zijn, was de keuze snel gemaakt: een dekentje voor in de zetel voor Meneertje Mertens.
Voor de wol viel de keuze op Bravo, wat ik gebruikte voor mijn eigen TV-dekentje. Omdat het goedkoop is, en omdat ik dacht dezelfde kleurtjes te kopen die ik gebruikte voor mijn dekentje, maar daar dan iets anders mee te maken. Dat was een beetje buiten de mode gerekend: dezelfde kleurtjes (op een paar na) waren er niet meer. *snif* Andere kleurtjes dus.
Het concept had ik al in mijn hoofd: ik zou vierkantjes haken, van 20 op 20cm. Geen granny squares, maar gewoon vierkantjes. De zoektocht duurde wel even: ik heb allerlei steken uitgeprobeerd, en het was me ook niet meteen duidelijk welke haaknaald ik moest gebruiken. Na allerlei omzwervingen kwam ik uit bij het allersimpelste: vierkantjes gehaakt met stokjes. Met haaknaald 4. Dus. Haakte ik 54 vierkantjes in 6 kleuren en zwart, voor een deken van 1m80 op 1m20.
Waarna het volgende dilemma aan de beurt was… hoe zou ik ze aan elkaar zetten? Aan elkaar naaien was van in het begin het idee. Maar in welke volgorde?
Zo?
Pfhah. Niet echt, neen. Zo dan?
Meh. Ook niet. Misschien zo?
Ha ja! Zo moet het zijn!
Ik heb in mezelf nog redelijk serieus gevloekt over mijn idee om die vierkantjes aan elkaar te naaien. Aan elkaar haken is veel leuker. En als je erover nadenkt, moest ik uiteindelijk bijna 20 meter vierkantjes aan elkaar naaien. Ja hallo zeg. In het begin ging het verschrikkelijk traag, maar na een tijd, toen ik goed in de routine zat, ging het toch nog redelijk vooruit. Gelukkig maar. Saai. En van ondertussen iets anders doen, is al helemaal geen sprake.
Maar, serieus, het resultaat mag er zijn. En Meneertje Mertens is er ook content mee. Hoera!
Wow! Het resultaat is inderdaad heel geslaagd!